- Kategori
- Sevgililer Günü
Eyvah 14 şubat geliyor!!!

Tıpkı başlıktaki gibi haykırmıştı arkadaşım. Yine hediye parası vardı , yemek yenecekti, gül alınacaktı, şayet alınmazsa poz yapılacaktı.
Bide şu dikkatimi çekti. Evliyim ya benim sevgililer günüm mü vardı? Allah allah dedim sevgili olmak için evli olmamak mı gerekiyor ? Ben hala eşime sevgilim derim, yarim derim, erim derim. Yani bunun için illa evlenmemek mi gerekiyor?Anlamadım. Çokta çabalamadım aslında çok sığ bir konu bu.
Özel günler hep mutlu etmiştir beni. Doğum günleri, evlilik yıldönümleri, sevgililer günü... vs
Canım kocamda nefret ede ede bu işte benimle suç ortaklığı yapmıştır her defasında .
Benim babam anneme çiçek alırdı sevgililer gününde . Çok naneler yedi ama o günleri hiç unutmadı. Sonunda adamın iyi bir yanını buldum senelerden sonra.
Gerçi 21 yıl sonra boşandılar ve annem son verdiği çiçeği yedirmeye kalkmıştı adama ama olsun.
Babam ve çiçek ne kadar tuhaf bir ikili?! Sevgililer gününde de nerden aklıma geldiyse? Bir an sessizce oturup düşündüğümde şu aklıma geldi; 14 Şubat ta sevgilim yokken ne yapardım ben? Cevabım hazır mutlaka yanıma bir silah arkadaşı bulur, ve taarruza geçerdim.
Taaruz planı ise açık ve net: bütün görülen yapışık ikizlere sinir sinir gülünecek ve gün sonunda kaç tane oldukları tespit edilecek.
Bu kadarla kalamaz elimizede çiçek alırdık ki hani bizimde sevgilimiz var ama biraz önce işi vardı gitti. Çocukluk işte.
Ben eşimi ve yeni hayatımı böyle git geller içinde buldum.
Dolayısıyla 14 Şubat ve diğer günlerde hala onu öperek uyandırıyorum.
Onu çook ama çook seviyorum.
H.A.