Ezber mi? Farkındalık mı?

Acılarımızı bir koleksiyon gibi biriktirir ve her melankolik anımızda dönüp dönüp bakarız.Bize düşen bunun farkında olup ne ile beslendiğimize dikkat etmek.İçimizdeki hangi duyguyu besliyor büyütüyor ve sonunda ona dönüşüyoruz.Üzüldüğümüz konu her ne ise ,onu yok saymadan,uyuşturmadan,ona bakmaya ,kabul etmeye ,şevkatle yaklaşmaya ,içinden serbestçe geçmeye çalışırsak iyi birer öğretmene bile dönebilirler günün sonunda.Çoğu zaman hipnoz halinde yaşıyoruz. Arabanın kontağını açtığımızda süreci görmüyor hedefe kilitlendiğimizden kendimizi ezber zihinle gideceğimiz yerde buluyoruz.Yemek yerken odağımız yemeğin bitmesinde yada yemekten sonra yapacaklarımızda  oluyor, çoğumuz bu basit eylemlerde bile duyularımızı kullanmıyoruz .Görmek,duymak,tat almak, koklamak,dokunmak gibi.Ezber hareketlerle o an yaptığımız her ne ise olup bitiyor.Bunları fark ederek yapmak zihnimizin gevezeliğini azaltmaya yeterde artar bile.Rahatlamış bir zihin bize üretkenliği ,konforu ve daha bir çok olumlu durumu birlikte getirir.