Farkında değil misin?

Şefkate, ilgiye, her şeyden çok da sevgiye ihtiyacımızın olduğu bu günlerde, bu uzak kalışlar niye ?
Çok mu zor.. ‘’hatalıydım’’ diyebilmek !
Seni ,özür dilemekten uzaklaştıran gururun, beni incitmenden daha mı önemli ?
Tanıdığım kadar olsun sen de, niye tanıyamıyorsun beni !
Ben tanıdım ki, bunca kırılıp dökülmelerde ayakta kalmayı başardım.
Tanıdım ki, bu günlere gelebildim...
Oysa, zamanımız gittikçe daralıyor...
Bunu biliyorsun.
Bu kendinden kaçmaların nereye kadar ?
Sana mecburluğumu mu sınıyorsun yoksa !
Yoksa, bir oyun mu sanıyorsun bu başı boş özgürlüğü !
Alıştığın gibi mi olmamı bekliyorsun hep ?
Hiçbir şey olmamış gibi davranmalarım yetmiyor mu sana ?
Sen, sadece kendi doğrularını kabullendin,kabul ettirdin...
Ya benim doğrularım ne olacaktı ?
Onları ’’ yanlış’’ dedin diye, hep askılarda mı bırakacağımı sandın !
Alıştığın gibi olmama ben alıştırdım seni değil mi ?
Haklısın...!
Vermeden almaya çok alıştın..''hayır'' diyecekken, ''evet'' demelerime alıştın...
 ''Kimse anlamasın'' ...''Kimse duymasın''ının sahnelerini ,oynamama alıştın...
 En çok da, ağlarken gülmelerime alıştın !
 Şimdi... suskunluğuma nokta koymalarım mı korkutuyor seni yoksa..?
Konuşmadan haykırmalarım mı korkutuyor ya da...!
Her neyse... Ben değiştim... Farkında değil misin ?