Fırsat eşitliği(!)...

Bazı uzuvlar eksik ise bu hiçbir işe yaranmayacağı anlamına mı gelir?

Uzvunun eksik veya bozuk olması o bireyin iş görmez olduğunu mu gösterir?

Böyle bir durumla karşılaşan birey yaşamdan tad almamalı(!)

...ayrıca insanı insan yapan en önemli nitelik olan kendini verimli hissetme duygusunu ise yaşamamalı, kendini işe yaramaz biri gibi mi görmeli?

İnsan kendini değerli gördüğü ölçüde yaşamı da seviyor bekli de(!)...

O halde hayatının başında veya herhangi bir anında vücutsal bir sorun yaşanmış ise o kişi için hayat bitmiştir.

Hayatın yaşayana bilmesi için vücudun sağlıklı ve eksiksiz olması mı gerekiyor?

Çocukluğundan itibaren bu şekilde yetiştirilmiş bir bireyin başına olumsuz bir şey gelmiş (trafik kazası, hastalık, ameliyat vs.) olsa başta ailesi olmak üzere tamamen yıkılmalarındaki sebepte bu olsa gerek(!)

Bize öyle öğretiyorlar.

Engelli insan çalışamaz!

...Üretemez !

… evlenemez !

… sevemez !

… okula gidemez(!)… vs. bu şekilde örnekleri çoğaltabiliriz.

Engelli insan hiçbir şey yapamaz(!)

Bundan dolayıdır ki engelli aileleri engelli çocuklarını saklar, engelli bireyler evlerine kapanır(!)…

Bundan dolayı da genellikle engelli bireyler mutsuzdur(!)

Aslında bu durumu kim yaşamış olsa aynı mutsuzluğu yaşamaz mı?

Engelli- engelsiz kim toplum tarafından dışlansa!

… İhmal edilse!

… Kendini işe yaramaz, ihtiyaç duyulmayan biri olarak hissederse mutsuz olmaz mı?

Eğitim bütün engellerin önündeki en önemli adımdır.

Aileler ne yapacaklarını bilemeyebiliyor çoğu zaman, ne yapacağını bilememek(!)...

Ne zor bir şey ne yapacağını bilememek(!)...

Ailelerin de oysa eğitime ihtiyacı var. Bilgilendirilmeli ki ne yapabileceğini öğrensin, bilsin!

Aslında her birey aileden önce Topluma Aittir.

Her birey toplumun bir parçasıdır.

Bir bireyin topluma faydalı üretken bir kişi olması toplumun ele ele vermesi ile mümkün olabilir(!)

Her birey kendisine fırsat verildi ölçüde faydalıdır.

Fırsat = Mutluluktur(!)