Galatasaray Gaziantepspor'u Tek Golle Geçti

Açıkçası Ali Sami Yen’de 5 aydır kazanamayan Galatasaray ilk yarı boyunca pek de ışık vermedi. Galiba ASY artık Galatasaray için en zorlu deplasman olmuş. Ne de olsa yeni stadı Türk Telekom Arena’ya taşınacak. Belki bundan belki de başka bir sebepten ASY’de sanki deplasmandaymış gibi oynuyor.

Önceleri maç başlar başlamaz hızlıca bir hücum faslı olurdu. Rakip sürklase edilir ve bu ilk dakikalarda gol bulunursa maç farka gitmeye teşne olurdu. Bu akşamki maçta da görüldüğü gibi son zamanlarda bunu göremediğimiz gibi korkuyoruz da. Çünkü rakipler daha baskın oluyor.

İlk dakikalarda Galatasaray’dan beklediğimiz atraksiyonları Gaziantep’ten izledik. Rakibi önde basma ve henüz kalesinden çıkarken bozma gibi varyasyonlar ve arkaya adam kaçırmak suretiyle defansın dengesini bozmak ve bulduğu fırsatlarda kaleye şut çekmek deplasmandaki bir takım için bulunmaz nimet.

Gaziantep takımı oyunu hem soğutmada hem de orta alanda üstünlük kurmada istediğini aldı. Burada belirtmemiz gereken bir huss daha var. O da mademki Galatasaray ASY’de deplasmandaymış hissi veriyor (deplasmanlarda da gerçekten deplasmanda oluyor) o zaman kısa zamanda kontratak futbolunu da öğrenmeli.

Maçın ilk yarısında Gaziantep ataklarında kazanılan birkaç top ne yazık ki heder edildi. Hele bir tanesinde Ali Turan orta çizgiye kadar koştu koştu ve durdu, topu da taca bıraktı. Bunu neden yaptığını anlayamadım. Galiba bu da onun stili. Netekim sağdan bindirdiği birkaç pozisyonda da yanlış pas tercihlerinde bulundu. Bizim için aranan sağ bek olduğu konusu tartışmalı.

Galatasaray ilk yarı boyunca orta sahasız oynadı. Ayhan ve Mustafa Sarp daha çok defansa doğru yaslandı, Elano ve Misimoviç ise forvete gömüldü. Elano ve Misimoviç teknik kapasiteleri yüksek olduğu halde bal yapmayan arı gibiydi. Topu tutarak ve saklayarak pozisyon yaratacakları yerde özellikle Elano top kaybetmede liderliğe adaydı. Misimoviçin durumunu uyum sorununa bağlamak olası ise de Elano tam bir muamma.

*

İlk yarıda aksayan Elano ve Ali Turan’ın yerine Aydın ve Sabri’nin girişi takıma biraz daha dinamizm kazandırmıştı. Ancak bu ne yazık ki kolektif futbolu getiren bir faktör değildi. Galatasaray hala takım halinde oynayamamanın sıkıntısını çekiyor ve daha da çekeceğe benziyor.

Üç beş dakikalık bir parlamadan sonra oyun yine eski seyrine döndü demiştik. Tam da bu sıralarda eski Galatasaraylı Emre Güngör’ün gereksiz bir elle müdahalesi penaltı kazandırdı ve Kewell’in ayağından bir gol GS hanesine yazıldı.

İşte bu andan itibaren biz daha derli toplu ve kendine güvenen bir Galatasaray beklerken tersi oldu. 70. dakikadan maçın bittiği 90+4’e kadar dağınık, yorgun, korkak, panik halinde bir Galatasaray izledik. Gaziantep biraz daha akıllıca oynayabilse maçı kurtarabilirdi.

Tabi 70. dakikada Popov’un kendisine tükürmesine aldırış etmeyen ve onu oyundan attırmayan yardımcı hakem maçın sonucuna doğrudan etki etmiş oldu. Eğer kart çıksa ve G.Antep 10 kişi kalsa Galatasaray için daha kolay bir maç olabilirdi (Olmaya da bilirdi. Bu takımın ne zaman ne yapacağı da belli olmuyor ki). Bunu saymazsak hakemlerin pek göze batacak hatası olmadı.

Galatasaray’ın ne hikmetse savunma futbolu oynayamadığını, top tutması ve top çevirmesi gereken zamanlarda panikleyerek ayağındaki topu da kaptırmasını anlayamadığımı ve büyük bir takıma bu durumun yakışmadığını daha önceki kimi yazılarımda da belirtmiştim.

Bu akşam da yine aynı şey oldu. 1-0’dan sonra takım geri çekildi. Top tutamaz, iki pas yapamaz oldu. Birkaç pozisyon yakalandıysa da (Pino’nun ve Misimoviç’in şutu) bireysel beceriler sayesinde oldu. Yıldızlara dayalı futbol nereye kadar götürür bilinmez. Avrupa sahnesinde götürmediği erkenden belli olmuştu!

Futbol göz doldurmasa da alınan 3 puan teselli edici oldu. Darısı bundan sonraki maçların başına…

Sevgi, hürmet ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

www.murathacioglu.com