Galatasaray'ın son yenilgisi, Fatih Terim ve başarı üzerine...

Bir ülkenin en önemli markası konumuna ulaşmış bir futbol takımının hocasının sırtına yaşanan bir takım siyasal gelişmeler -ricalar, pazarlıklar- sonucunda ulusal takım yükü ilave edilir. Gelişmeler öyle bir hale gelir ki 'hayır' desen vatan haini olacak 'evet' desen bir koltukta iki karpuz taşımak durumunda bırakılırsın.

Hocanın mizacını bilenler tahminlerinde yanılmazlar. Emek, zaman ve mesai ikiye bölünür, macera başlar.

Bu arada Ulusal takım süreci 4+2 kritik maçtan oluşmaktadır. İlk iki maç oyun ve skor bakımından mükemmel bir şekilde sonuçlanır. Başarı düşmanları, kelle avcıları veya rüzgâra karşı tükürenler de geçici körlük, konuşma ve işitme organlarında sıkıntılar oluşmuştur. Sıkılmadan üç maymunu oynarlar.

Yapacakları tek şey kitlenmiş çene kemiklerini açacak, içlerindeki kin ve zehiri boşaltacak uygun bir fırsat kollamaktır.

İşte bu fırsatı -oynamayı beceremedikleri- Avrupa arenasına bulurlar. Hocanın takımı -bizzat hocanın hatalı tercihleri sonucunda- kendi sahasında fark yemiştir. Anında çullanırlar. Muazzam zevk duyarlar. Yenilen sanki bu ülkenin takımı değildir. Umursamazlar. Yeni yetme ergenlerin bile bıktığı bilinen 'altı' muhabbetlerine ve geyiklerine başlarlar. Birbirlerine 'altı' yedikleri maçı sorarlar ama yedi kişi sahaya çıkabilmiş bir takımdan ve Şampiyonlar Liginde bir Çek köy takımından 'yedişer' yediklerini asla hatırlamazlar.

Ne diyelim rabbim akıl sağlığı versin.