Geç olmadan

Yaşamak adı verilen kısa bir zaman diliminde, görmek anlamak, duymak ve sevmek herşeyi

Omuzuna yaslanmayı isterdim.
Bana şefkatle sıkı, sıkı, sarılmanı,
Bilmediğin hikayemi anlatırken sana,
Ellerinle gözyaşlarımı toplamanı.

Tıpkı bir çocuk gibi,
Okşasaydın yanağımı dururdum,
Bilmediğim sulara yapayalnız atlamaz,
Hiç olmazsa sevginde boğulurdum.

Nasıl da ihtiyacım vardı sana,
Gözün de bir damla umut olsa razıydım
Keşke zincir vursaydın kalbime,
Bir tatlı söze ömrümü vermeye hazırdım.

Yanyana sanki ayrı ülke de yaşadık,
Sessiz yalvarışlar da ümitleri bitirdik,
Sevgi bile yetmedi koyduğumuz yokuşlara,
Bir inat uğruna aslında kendimizi yitirdik.

Zannettik ki ömür sonsuz zaman çok,
Artık pişmanlığın da faydası yok,
Sevgiyle geçecek yılları boşa harcadık,
Yarın dersen, çok geç artık yarınlar da yok...

Cansın Erol