Gecenin yalnızlığında...

Yüreğim yine sensiz gecelere uyanık.

Vuslat var penceremden gökyüzüne uzanan sensizlik var, hasret var, yokluk...

Biliyorum.

Doğan güneşin aydınlığında da sensizlik sızacak penceremden içeri.

Sensizliğe doğan güneş sensizlikle bitirecek geceyi.

Her sabah yalnızlıkla doğan günde yalnızlıkla yok olacağım yine

Olsun

Yinede güzel beklemek gecenin yalnızlığında.

Belki bir umut diyorum her tan ağardığında ama güneşin batımı hep aynı yalnızlıkda.

Varlığından da utanıyorum artık yokluğundan da

Her doğan güne seninle başlayıp her biten günde yokluğunu yaşamakla... Geçti ömrüm sensizliğin sessiz adımlarıyla baş başa.

Zaman bitti...

Ya cesaretli adımlarla çık karşıma

yada bırak

güneşimde sensizliğe doğsun yalnızlığın yıldızlarıda.