Gecikmiş bir yazı..

Heyecan dolu blog yolculuğu büyük bir istekle devam ediyor. Artık tutkuya dönüşen bu güzel çaba, güzel dostlukların oluşmasına yol açıyor. İzlenimlerin ve düşüncelerin, duyguların paylaşıldığı bir dolu dünya bu sayfalar.

Zaman, zaman karadenizin hırçın dalgalarına dönüşen sayfalar, an oluyor dingin bir okyanus, huzur bulduğum. Bazen yaşanan hayal kırıklıkları, saatlerce yayına çıkmayan ya da anında yayına alınan yazılar, bir başka mutluluk. Eğer editörün başka meşguliyeti yoksa o an hemen sanal dünyanın kapılarını aralamanızı sağlıyor.. Hele kahve, maç molalarına yakalandıysanız bekleyin bakalım şansınıza söylenmeden. Yazınız geciktikçe, dönüp okuduğunuzda düzeltiyorsunuz tekrar, imla ve anlatım bozukluklarını.

Güzel dostlar edinmemi sağlayan Milliyet Blog'a bazen kızsamda seviyorum koşulsuz. Sanal dünyanın ortasında paylaşmak için, yeni denizlere uzanmak için bulunmaz bir vaha benim için.. Bazı yazılar beynimi dumura uğratsada, sanal denizde hızla seyirtiyorum başka gizemli koylara, okuyorum zenginleşiyorum..

Ölümlerin kol gezdiği, insanılığın insanı terk ettiği dünyada bir başıma değilim artık. Bazen hasat zamanı tırpan yemiş ekim düşleri gibi yenik düşsemde yaşama, buğulu, flu bir resim gibi yok olduğu güne inat arıyorum bizi insan yapan değerleri.Bazen bir sevgili düşler gibi düşlüyorum, ama uzak, suyun öte yanında binlerce yeşilin mavi ile dans ettiği çiçeğe yattığı baharı görüyorum, umutlanıyorum..

Bunalıyorum gazetelerde yalanları, televizyonlarda riyayı görünce; suçlusu ben'im gibi terk ediyorum kendimi.. Bir çocuk ölüyor Filistin'de, binlercesi Irak'ta, yoksul çocuklar birbirini koparıyor bir yerlerinde zamanın, bombalar atılıyor, silah tüccarlarının yeşil dolarlarla daha büyük savaşlarını yaratmak için insanlığın.. Ders almıyor kimse ölümlerden; utanıyorum terk ediyorum kendimi..

Senin yüzünden, sevmeyi çıkaralı çok oldu sözlüklerden. Git ! Ölüye yüzünü sürerek yaşamaya devam et.

Bakma utanırsın aynaya.. Tek suçlusu sensin, biliyorum . Benim suçum seni sevmek, anla artık derdinden gidiyorum.. Terk ediyorum kendimi.Tüm günahlarını sırtlandım, tüm suçlarını, ama bağışlamam..

Yazdıklarımız "insan" için, tutsun yüreklerimizden, " insanlık" terk etmesin diye..