Geçmiş (Kadınlar Gününüz kutlu) olsun

Büyük şairin dizelerini hatırlarım her defasında: "ne kadınlar sevdim zaten yoktular.."

Bir fabrikada mahsur kalarak ölen kadınların hatırasına adanmış olan 8 Mart günü ne zaman gelse, ne zaman kocasından, babasından, hatta oğlundan ve hatta toplumdan dayak yiyen bir kadın görsem, haberini okusam, ne zaman bedelini canıyla ödemek zorunda kalan bir aşık kadının hikayesiyle karşılaşsam ve ne zaman buna töre deseler, ne zaman zorla çalıştırılan, okuma yazmadan mahrum bırakılan kadınları bilsem, ne zaman aldatılan, terkedilen, yalnızlığa mahkum edilen bir kadın görsem, ne zaman dövülen, sövülen bir kadın görsem, büyük şairin dizelerini hatırlarım. Yok hükmünde ama sevdiğimiz kadınlar.

Elbette koca şair dizesinde başka bir şeyi anlatıyordu. Kavuşulamayan ve tutkulu aşkların kadın isimlerini sayıyordu. Ama kara mizah bu ya, bir de bu açıdan bakalım. Hayatımızda varla yok arasında ama hep sevdiğimizi söylediğimiz kadınlar... sevdiğimiz için dövdüğümüz, sevdiğimiz için öldürdüğümüz, topluma karıştırmadığımız, okutmadığımız, terettiğimiz, aldattığımız kadınlar...

Yine bir 8 MART bitti. Konuşuldu işte herşey. Pozitif ayrımcılık dendi, yazık bu kadınlara dendi, vah vah öyle mi olmuş çok üzüldüm dendi, olmaması gerek dendi, kutsaldır dendi, ve dendi, vesaire dendi, ama 8 mart yine bitti. Ve hiçbirşey eskisi gibi olmaktan vazgeçmedi.

Şimdi ne yapılmalı diye soran biri çıkarsa, sadece şunu söyleyebilirim; kaybettiğimiz merhamet ve sevgi gücünü yeniden bulmak. İnsani vasıfların en üstünüdür merhamet. Bu duygu bizi her türlü kötü emelden sıyırır. Bu sayede sevgimizi tekrar biler ve kadınlarımızı gerçekten ve çok severiz. Sadece severiz.

Ben yine de bütün kadınların Dünya Kadınlar Gününü kutluyorum. Bu arada, yüzü, gözü, eli, kolu yaralı bereli kadınlara da geçmiş olsun diyorum...