Geçmiş Olsun!

Temiz ve bembeyaz bir bez kire bulaştırılırlığında bir miktar iz kalabilir. Hele ki bu kimyasal bir madde ise bunu çözüp, üzerindeki boyayı tamamen yok etmek kimyagerlere göre kolay olsa da yine de bez üzerinde bir miktar iz kalabilir.

Tahtaya çivi çakıldığında çivi daha sonra sökülse de tahta üzerinde mutlaka iz ve izler kalır. Eğer bu bir ağaç ise hele de bir ışkın ise; ağaç gövdesine çakıyla kazınan kalpler, isimler ağaç büyüdükçe açılan yazının veya şeklin büyüklüğüne göre ağaç büyüdükçe büyüyen bir iz hatta özür bırakır. Bu diğer ağaçlardan çok daha önce ölmeye mahkûm olan cezalandırılmış bir ağaçtır.

Bebeklerin bu ışgınlardan tertemiz bezlerden ne farkı var? Ya da henüz doğruya ve yanlışa dair herhangi fikir olmayan biri için doğru ve yanlış kavramı hakkında fikir sahibi olmadan, doğru şekilde öğretilmeyen kişi kendi kendine doğruyu nasıl bulabilir? Büyük ihtimalle bulamaz. Çevresindeki doğru ve yanlışlarla iyi ve kötülerle birlikte büyür gider. Kötü besinler almış birisi sağlıksız olurken kötü çevrede yaşayan kötü olur. Kötüye kötü demek suçtur. Kötü olmayı kimse kabul etmez. Herkes kendi kusurunu kusursuzluk olarak algılar.

Bir gençlik bir millet de tıpkı tertemiz bir bez parçasına benziyordu. Gencecik bir ışkındı. Ona aman petrol, canım petrol dediler, petrole buladılar. Yıkansa da iz kaldı. O bir ışkındı. Bedeninde hem de beyninin derinliklerinde kötü hem de çok kötü örneklerle filmler, pembe hatta mor dizilerle olmayanı oluyormuş gibi olanı olmuyormuş gibi gösterdiler. Ulaşılması hedeflenen hülya peşine düşen ünlü olma peşindeki köylü kızı kamyonculara (kamyoncuları tenzih ediyorum) hep bir ağızdan “gösterelim yavrum” dediler. Öğretmen aciz, Kutsal aylardan Şaban’ı inek, Asena’yı dansöz, Ergenekon terör örgütü, eroinmanlar titrek şarkıcı, eğitimsizler arabeskten köşeyi döndü, banker olan Yalçın tüm Türkiye’yi çarpıverdi. Biri çıktı benim memurum işini bilir dedi. Bugünlerin senaryosu seksenlerde oynanmaya başlandı da kim bilir ne zaman yazıldı?