Gelibolu' yu gördüm ve bir ayıptan kurtuldum.

Bir milletin var olmak için yaptığı veya yapacağı ve hatta "YAPABİLECEĞİ" en destansı ve en kahramanca savaş. Çanakkale Savaşı bugün bile dünya siyasi tarihinde sonuçları itibarıyla etkisini gösteriyor. 253 bin vatan evladının bir hilal uğruna, kutsal değerlerimiz uğruna can verdiği bu toprakları göremediğim için kendimi hep ayıplardım. Bu ayıptan en sonunda kutuldum.

Sabahın ilk ışıklarıyla Gelibolu' ya vardığımızda gördüğüm manzara beni oldukça mutlu etti. Yıllardan beri unuttuğumuz, görmezden geldiğimiz belki de -görmezden getirildiğimiz- bu koca tarihi olayın yaşandığı yerleri görmek için insanlar güzel yurdumun değişik yerlerinden akın akın Gelibolu' ya geliyordu.

Aldığımız rehber eşliğinde sabah 06:30 gibi başladığımız gezimiz öğleden sonra 15:30 civarı 85km' lik bir yol katedilerek sona erdi. Yahya Çavuş' un, Seyit Onbaşı' nın, 57.Alay' ın ve Gazi Mustafa Kemal' in kahramanlıkları gözlerimizi doldurdu ve bizi bir daha kendimize getirdi.

Millet olarak bazı şeylerin daha çok farkına varmaya başladığımız için iyiden iyiye umutlanmışken fotoğrafta görülen heykellerin tepesine çıkarak poz veren veya anıtların önüne dikilen gülleri koparan erkek ve kızları gördükçe de içim daraldı. Ama hala umutluyum. En azından buralara gelecek kadar bazı şeylerin farkındalar ve İNŞALLAH bir günde hayatta kendilerinde daha önemli değerlerin de olduğunun farkına varıp sadece onların fotoğraflarını çekerler.

Saygılarımla.