Gelmek

Yüreğime bir sonbahar günü geldin sen bendeki varlığından haberin yoktu. Usulca girdin kelimelerimin arasına en sıcak halinle aldım seni koynuma... Uzaktan uzağa hissederken seni canıma can olacağını fark edememişim oysa ki, cümlelerimin kralı olacağını düşünememişim..
Yazı devirmişiz seninle yaz gününde aşk lazım demişiz yüreğimize usulca seslenmişiz, ada’da bulmuşuz kendimizi, kapılmışız o adanın büyüsüne..
Seyre dalmışız uzakta kalan istanbulu özlemişiz uzaklarda olsak bile, yan yana dururken zaman nasıl geçmiş anlamamışız..
Yüreğime selamını vermişsin sen, hüzün bulutlarımı çoktan silip atmışsın, bir de bakmışım her gün seninle çoğalıyorum sana doluyor yüreğim..
Sen ömrüme geldiğinde sevgini ifade ederken sözlerin, sözlerine eşlik eden gözlerin, biz sonbahar yaprakları arasındaydık, lapa lapa dökülüveriyordu yapraklar, karşımızda bizim şehrimiz, istanbul..
Bir bayram yerine döndü yüreğim,
Her yeni güne seninle uyandı ömrüm,
Çoğalmışım bak seninle,
Sen geldin ya..
Canıma can oldun ya..
Gelmeni kutluyor bu yürek seninle,
senin yanında seni özleyerek..
ne de güzel söylüyor Halil Sezai ‘yanıma gel diyerek, bu şarkının dizelerindeki büyüsü ile gel yanıma.. Uzat elini.. al ömrüm senindir,..
 

23 Aralık 2011