Gelmeliydin

Gelmeliydin o gün, mutlaka gelmeliydin Sevda. Bohçanı alıp, elveda diyerek  mazine…

Bitmeliydi bu özlem bu bekleyiş.

Seni ayaküstü bekledim o gece sabaha kadar. Geleceğini sanıyor, gecikmelerini daha da güzelleştiriyordum. Gelseydin, el ele tutuşurduk karışık duygular içinde. Tatlı bir heyecan titretirdi yüreğimizi. Koşarcasına yürürdük görünme korkusundan. Aşağı dereden patika yola çıkar, çam ağaçlı alandan geçer sazlı derenin sularından geçerek araba yoluna inerdik. Belki hiç konuşmazdın sen. Başın öne eğik olurdu. Gerçeği kabullenip belki geleceğin planlarını tekrar gözden geçirirdik. Belki de hiç bir şeyi düşünmeyip aşkın cesareti adına uzun uzun öpüşürdük.

Gelmedin.

Yıllarca hayalini düşleyeceğim Sevda, unutamam. Bilemezsin nasıl yanacak sensizlikle yüreğim. Unutmak zor olacak, bembeyaz ellerini kınalı parmak uçlarını, siyah göz bebeklerini ve bel çukuruna dolan saman sarısı uzun saçlarını.

Hatırlıyor musun Sevda, yağmurlu günleri ikimiz de severdik. Öylesi havalarda kaçamak yapar, sırılsıklam olana kadar beraber gezerdik. Sonra  her zaman gittiğimiz kır evine gider,bir yanı çökük ocağında ateş yakar, ıslak giysilerimizi dumanlar içinde kuruturduk. Gözlerimiz buğulanırdı. Fazla yağmurlarda evin alt yanında bulunan ırmak coşar, kabarırdı suyu. Arada bir gökyüzü kararır, sessizlik içinde gök gürültüsü duyulduğunda sen kokardın. Yanıma daha da yaklaşır, ellerimden tutardın. Sessizce yağmurun sesini dinlerdik. Hiç konuşmazdın öylesi anlarda. Ellerinin sıcaklığıyla ısınırdım. Annemin ninni söyleyişleri gibi gelirdi yağmurun sesi bana. Çocukluğuma döner, kendi küçüklüğümün hayalini uzaktan izlerdim. Neler düşünürdün öylesi havalarda, Sevda? Neleri hayal ederdin?

Sevinç kaynağı olurdu bize, yağmurun dinmesi, havanın aydınlanması. Ağırlaşmış bedenlerimizle ağır adımlarla kır evinden çıkar, kapıda durur, gök kuşağını seyrederdik.

Girdiğimiz ıslak, çamurlu yollara bata çıka gidip geri gelirdik. Ayrılırken aceleyle, heyecanla öpüşürdük. Sanki uzun zamandır beraber değilmişiz gibi, bile bile o tatlı öpücüğü en sona saklardık.

Kimi zaman, zamanı durdurup dönmek ister misin o eski günlerimize? Yaşamak ister misin bir daha yaşadığını? Yeniden çocuk olmak ister misin Sevda?

Gelmeliydin o gün, mutlaka gelmeliydin. Tek başına  yürüdüm o gün yolumu. Ve hayallerim  uçtu, dağıldı  bulutlara. Yarım kaldı özlemlerim.

Oysa nasıl da bekliyordum karşıdan gelişini görüvermeyi. Gelişinle yeni bir yaşama başlamayı. Seninle kaçmayı. Yalnızlığı seninle bitirmeyi ne kadar da çok istiyordum.

Gelmeyişinle kendi kendinle nasıl savaştın? Verdiğin sözlerle, kendi kişiliğine ters düştüğünü, kendi özgürlüğünü kısıtlamış olmadın mı? Nasıl yanıldın, neye kandın Sevda? Hiç sorguya çekmedin mi sevgimizi? Aşkımızı anlat desem bana nasıl  anlatırdın? Bir mektup yaz desem neleri yazardın? Anlatabilir miydin o ilk heyecanı? Ellerimiz birleştiğinde ateşlenen parmak uçlarımızın duyarlığını yazabilir miydin? Karanlık odana açık kalan pencereden giren ay ışığını nasıl anlatırdın? Kendine dahi yalan söylemeden neleri yazabilirdin?

Kızgın anların üzüntülerini, mutsuzluğun acısını anlatabilir miydin? Sevinçlerin de gözlerine dolan yaşları, ayrılık anlarını nasıl anlatırdın.

Yoksa hiç bir şeyi yazamadan sigara dumanı gibi dağılıp kaybolur mu hislerin? Kaleme almadan özlemlerin gömülür müydü maziye? Gözlerin dalar mı uzaklara?

Oysa senin gözlerin de görmek isterdim doğan güneşi. Senin gözlerinde izlemek isterdim gecenin için de kayan yıldızı.

Yazar: Mustafa Çifci- Aşk Yazarı www.mustafacifci.com

facebook.com/askyazarimustafacifci

t@mustafacifci

İnstagram:mustafa_cifci

Not: Bu eser Mustafa Çifci’nin kitabından alınmıştır. Telif hakkı yazarına ait olup, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası kapsamında her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması yasaktır.