Genel Kültür Ukalayı Âlim Yapar

Okumuşum etmişim ama genel kültürüm yok; uğraşmıyorum, istemiyorum.

Genel kültür başkalarının bilgilerini çalmak, o bilginin sahibi var sen niye konuşuyorsun. Şu şunu demiş, sana ne kendisi desin; onu konuşturalım, adam/kadın uzmanlığının âlimliğinin keyfini çıkarsın, boşuna mı dirsek çürüttü kitapların tozunu yuttu.

Bilmen gerekenleri bileceksin ama kültürlü insanları sevmiyorum, konuştuğuna göre konuştuklarını da kendin üreteceksin; Volter’den anlatıyor niye seni dinleyim ki alırım kitabını okurum, hem daha orijinal olur.

Ben anlamam arkadaş bilgiyi sahibinden alacaksın, genel kültür marifet değil, genel kültür hiçbir şey değil; ben zaten başında “genel” yazan şeyleri sevmiyorum.

Kitabını okuyor, filmini izliyor aynı şeyi gelip bir de benden dinliyor, bu ne ya! Bir şekilde bilgiyi kültürü üretenlere orijinal olarak kaynağına ulaşmak zorundayız; ben Ahmet’in düşüncesini Mehmet’ten dinleyemem, bilim sanat orta malı değil; her şeyden önce yapana üretene saygı olacak.

“Ama adamlar ölmüş Korkut” Ölsün, eserleri yaşıyor.

Kültür konusunda zaten olumlu düşünmüyorum. “Hayatın çöplüğü” diyorum, bir de genel kültür olunca…

Herkes de bir meraklı ki… Kendinden bir şeyler söylesin diye ağzının içine bakıyorum! Ama o eksik yanlış olsun ama samimi kendi sözleri yerine kültürlü görünmek için (sanki matah bir şey) ondan bundan aktarıyor. İki dakikada sıkılıyorum!

Bana bir toplantıda birisi: “Kerim Bey o kadar yazıyorsun ama pek bilgili görünmüyorsun!” dedi, az kalsın teşekkür anlamında boynuna sarılacaktım. Demek ki ben “genel kültür” hastalığına yakalanmamışım.

Her şeyi bilsem ne olacak hayatın tadını alamam ki, tadı; sormakta, öğrenmekte, aramakta…