Gerçeğin arkasına gizlenemez gerçek

Gök kubbeyi kırdın, öfkeni üzerime döktün

Yetmedi ıslattın, hayalllerimi silip attın.

Sokaklar diz boyu çamurdu

Zor taşıyordu koca bedeni bu çelimsiz ayaklar

Yükümü ikiye katladın be yağmur!..

Ne yaptım ki ben sana?

Kersende hamur, yoğur ha yoğur

Her rüyada premature bir can doğur

Karanlıklar güneşe sağır

Hiçbir işe yaramıyor haykırışlar

Bağır da bağır...

Kendi kendime hayatı didikliyorum be yağmur…

Yüreğimi mesken tutmuştu kapkara bir bulut

Yağmaya zorluyordu gözlerimi sükut

Birazdan sönecekti dudağımdakiumut

Boşluğu ateşlemeseydi eğer gökteki kudret

Bir başka zamana kalacaktı vuslat!..

Ben kendi halimde, kimseye yok zararım

Düşlerime yaslanmışım özümün dünyasında

Biri diğerinden daha sağır noktasız bir sevdayla

Boz bulanık sularda yaprak gezdiriyorum

Evrim mağduru çiçekler besliyorum pencere pervazlarında

Kırmızısında aşınmış bir avuç toprakta

Aşk ne zaman can bulacak diye

Günlerdir sabırla bekliyorum

Ve aşk için yola çıkmış herkese

Gece-gündüz dualar ediyorum

Sen ise ezgiye uzanan tutsak ellerinde

Aralıksız nefret büyütüyorsun

Yağmurunla beni ıslatıyorsun…Neden?

Gerçek değil misin yoksa sen?

Yaklaş biraz, yeryüzüne ilk kez iniyormuşcasına

Önce bana, sonra aynadaki sana bak

Ve sonra yüzündeki maskeyi çıkar usulca, yanıma koy

Biliyorum ki, gerçeğin arkasına gizlenemez gerçek

Aklımın gizli şuası doğru sinyal gönderiyorsa eğer!..

Rukiye Çelik

Ankara/20 Nisan 2014