Gerçekten bakıyor musun?

Hepimiz yalnızız diye geçirdim içimden..

Sabah uyanıyoruz hazırlanıyoruz ve islere dağılıyoruz. Bilgisayarımızın başına geçiyoruz. Yapılması gereken işler bizi biraz oyalıyor.. Etrafa bakınıyoruz.. sonrada içimizde hiç susmayan ve susmayacak olan "O" soruyla başbaşa kalıyoruz...

-Hergun ayni seyleri mi yasayacaksin.. Bu masada bu insanlarin yaninda mi öleceksin.. Hayatin verip verebilecegi bu kadar miymis sana?.. Ne kadar monoton farkinda degil misin?

Hemen cevap geliyor..

-Herseyi yasadim tabii.. Olgunluk bu demek bu yuzden su an calisiyorum artik hayat beni sasirtmiyor. Kaniksamisim ben yasami ne yapabilirim ki..

Cevap gecerli degil.

Döngü yeniden basliyor..

-Cok sIkIcI.. Hayat su anda bitse ne kaybedeceksin ki.. Zaten bütün tatsizliklar seni bulur. Bu ise girmemeliydin, hele o kadinla hic evlenmemeliydin. Bambaska bir yerde bambaska bir hayatin olmaliydi. Simdi bak dur bilgisayarina.. Belki bir cevap bulabilirsin bu zavalli kisir hayatina..

-Off ya ne yapsam acaba.. Bir sikayetci ben gibi duruyorum. Bak insanlar nasil da dengede gibiler sabirli olmaliyim eger cok calisip terfimi alirsam o zaman hayatimda monotonluk nedir bilmeyecegim..

Tabii hepimiz biliriz ki o an hic gelmez... Hep baska yerlerde olmanin ozlemini de arkasina alir hayat, ayni monotonlukta akip gider..

Bir gün uyandigimda pencereyi actim.. bulutlari inceledim havadaki yagmur kokusunu icime cektim..

Giysilerimin icinden bir tanesini sectim ve aynadaki görüntümde tanidik birseyler aradim.

Ise giderken insanlari inceliyordum.. Tepkilerine baktim.. Bana nekadar da benzer tavirlar icindeydiler.. Sonra ileride koseyi dondugumde hic gezmedigim bir muzenin giris kapisini gordum. Halbuki bu sehiri coktan tuketmistim saniyordum. Ilerlerken yeni acilan cafenin sahibinin gulec bir yüzle günaydin dedigini farkettim.. Sanirim yürürken gülümsüyordum o da tanidik oldugumuzu düsündü. Ise basladigimda birden bu yaptigim isin kimlerin hayatini dogrudan ya da dolayli olarak etkilebilecegini dusundum. Aslinda bu isin inceliklerini gercekten biliyor muydum? Son zamanlar ilgilendigim hangi konu vardi televizyondaki mac sonuclari disinda.. Ya hayatimin, can yoldasimin yüzüne ne zaman bakmistim? Birden karsimda masada oturan arkadasimin aglamakli gozlerle ekrana baktigini farkettim.. Belli ki cani cok sikkindi ve gizleyemiyordu.. Belki de ben bugun cevremdekilerin mutsuzluklarini gizleyemediklerini farkediyordum.. Oturup dertlestik.. O gun yeni bir dost kazandigimi hissettim..

Ve birsey daha farketmistim sessizligimi.. Artik beni yargilayan sorulari tekrarlayan bir ses yoktu.. Icim sessiz gozlerimdeki isilti ile islanmis sokaklarda icime topragin kokusunu doldurarak yurudum..