Gerçekten istediğin ne?

Uzun bir süre önce hayatım hakkında hemen hemen her şeyi bilen bir yakınım;

Gerçekten istediğin ne? dedi birden bire.

Bir olayı- en güçlü kadın halimle- beni hiç acıtmamış gibi anlattığım sırada. Oysaki uzun zamandır kendime bile sormadığım bir soruydu. Gözüne ışık tutulmuş tavşan bakışımla şaşkın şaşkın bakıp “ konuyla ne ilgisi var, nerden çıktı şimdi bu” diyebildim sırf yüzleşmemek için, kendime bile sormaktan aciz olduğum bu soruyla.

Sonra zaman geçti ben unuttum. Sonra bir gün geldi ben bu soruyu hatırlamak zorunda kaldım, hiç istemesem de.

Bu hayattan gerçekten istediğim/iz ne? Yani kaç kişi biliyor bunun cevabını. Kaç kişi, biri ona hatırlatmadan sorabiliyor bu soruyu kendine. Hatırlayabildiğim son 5 yılı düşünüyorum, kaç şey vardı kafamda gerçekleştirmek istediğim, – küçücük bir şeyi almaktan tutunda 10 yıl sonra kendimi görmek istediğim yere kadar- gerçekleştirebildiğim. Şimdi bir kısmını bile hatırlamıyorum, hatırlayamıyorum. Bu durumda ben onları gerçekten istememiş mi oluyorum? Yoksa dünyanın dönme hızına ayak uydurmaya çalışırken o kadar çok şey istemişim ki, kafam karışmış, anlık istekleri hayatımın olmazsa olmazlarım mı yapmışım, bilemiyorum.

Şimdi yine sormaya başlamamın nedeni bu sefer gerçekten ama gerçekten istediklerimi bulmak mı? Yoksa yine hatırlayıp unutmak mı? zaman göstersin diye bekliyorum ama bu sefer garantiye alıp yazacağım hepsini bir köşeye, upuzun bir liste olacak biliyorum en ufak şeyden, en imkansıza sıralayıp listeyi, tek tek bakacağım hangileri benim gerçekten istediklerim diye.