Gerçekten yaşamak

Tenden tene değil ki, hayat böyle boş geçsin. Her adımda her anda bir emek var bilesin, nefesinde var hava tanecikleri, her biri için aslında şükretmeli.. Denizin mavisinde buldum kendimi o mavilik gökyüzünden gelmedi mi? Ayın ışığında buldum kendi mi o ışık güneşten gelmedi mi? Her dalgasında denizin düğümlendi boğazımda kelimelerim, her dalgada atıldı içimdeki kelimelerim dışarı doğru koşmak istercesine biriktirdiklerim, değerlerim.. değer verdiklerim.. insanı yakınları mutlu eder coğu zaman bazende hayatımızda rol alan konuk oyuncular, konuklarada yer verilmeli tabi ama kendi yakınlarını bilmeli insan, yakın görünüp yılan gibi sokanı değil, uzakta olsa dahi arkanı kollayanı sevmeli, uzakta olsa dahi uzak olmadığını hissettireni sevmeli, sevmeyi bilmeli insan başta, sevilmeyi bilmeli.. Nefes alışının değerini bilmeli, buna göre yaşamalı bu fani hayatı, zamanının kısıtlı olduğunu görmeli, kaçmamalı ölümden ona yürümeli.. Onu sevmeli, korkmamalı, ölümün bir ayrılık olduğu gibi.. Kavuşma olduğunuda bilmeli, o ölümün en değerliyle buluşma olduğunu bilmeli ölümü bu yüzden sevmeli.. Ölümü sevmeli ama onu arzulamamalı, yaşamasınıda bilmeli zamanını değerlendirmeli, iyiliğe koşup kötülükten kaçmalı, her ne isterse O'ndan istemeli Rabbinden dilenmeli.. Ve günde beş vakit ona dönmeli, ona ruku ona secde etmeli.. En çok onu sevip en çok onun rızası için savaş vermeli, O'nun izniyle doğduk ve O'nun rızasıyla ölmeli insan. Kendine zaman ayırmalı, kendini varoluşunu ve yok olacağını düşünmeli bir hiçken var olup bir sınava tutulduğunu ve o sınavda başarılı olduğu taktirde sonsuz nimetleri öğrenmeli.. Zevkle seyretmeli ve onlar için gayret etmeli.. İşte bu fani bilmeceden ancak inançla çıkarsın.. Nefsini edeb'e sat asıl o zaman yaşarsın...