Gidebilmeli bazen....

Gitmeli, gidebilmeli bazen her yerden, herkesten. .. 

Kaçmak olmamalı bunun adı, kaybolmak da! Sadece dinlenmek, ruhu dinlendirmek olabilmeli… 

Bir yer olmalı, içindekileri bırakarak, düşüncelerden arınarak, sadece yalın, yalnız ve mutlu olmaya odaklı senle… 

Önce bir güç geçmeli, toplamalı gerekli olanları. Bir küçük valiz, aitlik hissi yaratmayacak kadar hafif olanından! Plan, program yapmadan kapıyı kapatabilmeli ardından ve istenmeyen herşeyi de o kapının ardında bırakmalı. Belki bir dostla belki de yalnız ama gidebilmeli mutlaka… 

Yerleşmeli huzur dolu maviye, yeşile doyasıya. Herşeyi bırakabilmeli geeride. Mutsuz, umutsuz, yarınsız, aldatılmış, üzülmüş, kaybedilmiş ne varsa can yakan, hepsinden vazgeçerek, yaşananları ve yaşattıranları yok sayarak gitmeli… 

Balkona çıkıp bir nefes çekebilmeli doyasıya, ciğerlerin zorlamalı bu temiz havadan, beynin şaşırmalı oksijenden. Maviye bakmalı huzurla! Güzel bir müzik fonda eşlik etmeli, candan bir dost muhabbeti içini aydınlatmalı. 

Gidebilmeli bazen…. 

Toplayıp tüm dağınıklıkları, gidebilmeli yeni umutlarla…