Gidenin ardından...

Çok sevdiğin bir şeyin biteceğini bilmek kadar acı bir şey yoktur herhalde hayatta... En tuttuğunuz adam/ kadın, bir gün çekip gider yaşamınızdan... En bayıldığı yemeğin sonunu görmek de hüzünlüdür kimine. Ve ne tuhaftır ki, tutkularına çok az kavuşur, sevdikleriyle çok nadir birlikte olabilir insan...

Üzücüdür sevilenlerin gidişi... Yalnızlık duygusu kaplar yüreğini. Acır canın, kanar için... İçin için kederlenirsin. Geleceğin belirsizliği, gelir, sanki sadece o an bulur ruhunu. Bir kafadarı yitirmek ya da uzaklara yolculamak burkar duygularını... "Ya sonra?," diye sorarsın kendine hiç istemeden... "Peki bundan sonra ne olacak? "

İşte tam da böyle zamanların ilacıdır aşk... Tek başına kalmışlığını, en iyi yaslandığın omuz dindirir. Şimdi aşk vakti, diye geçirirsin içinden... Tutkuyla öptüğün kadının tenine saklarsınn dostunu. Ve oraya gizlediğini bir tek sen bilirsin, kimselere haber veremezsin utancından...

Gidene ağlarsın bir süre, erkekliğine yedirebilirsen tabii. Unutmaya çalışır ve unutur, unutulursun bir gün... Bugüne kadar bütün unuttukların, unutuldukların gibi...

Gidenin ardından kederlenmek güzeldir bazen... Yeni arayışların başlangıcıdır her son... Kendini çoğaltmayı biliyorsan, yeniden üretmeyi öğrendiysen yaşamı, mesele yok. Anlamsız bir mayhoşluk sarhoş ederken düşüncelerini, " hey, hayat! Sana geldim yine. Her gidenimin ardından sığındığım gibi kollarına... Ne olur bi başıma koma beni buralarda. Hem öksüz, hem yetim bırakıp, eğdirme başımı; taaa yerin en diplerine..."

Gidenimin ardından el sallamak istiyorum şimdi. Her yaşanan yeniliğin hayatıma katacaklarına dua ederken umutla..."

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.