Girişim günlüğüm: Bir taşınma hikayesi

İlkbahar başında taşındık.

Aslında taşınma olayını olduğu gibi kanıksamış bir bünyeyim. Son 10 yılda 4'ü kıtalar arası olmak üzere hatırladığım kadarıyla 10 kez, yani neredeyse yılda bir kez taşınmışlığım var. Beraberinde gelen onlarca traji komik hikayem de…

Mesela South Orange’dan taşınırken sabah geç kalan firma yüzünden yeni sitenin taşınma saatini kaçırıp, eşyaları depoya yollamak zorunda kalıp, ana cadde kenarında oturup sinirden ağladığım bir taşınma macerası mevcut… Bir bomba da Türkiye’ye geri döndüğümüzde Ambarlı gümrükten eşyaları (güya tanıdık aracılığıyla bulunan) kamyona yüklettirip şoförün site giriş yüksekliğini hiçe sayması nedeniyle ( tam cevabı: ‘geçer abla merak etme’ idi) bir de kamyonet tutmak zorunda kalışıma sinirlenişim.

Zaten böyle şeylerdi armut fikrine ilk yönlendiren beni, ama işte armut sonrası nasıl bir tecrübe yaşayacağımı da merakla bekliyordum. Armut'a talebimi yaptım ve tam 7 tane teklif aldım! Bu arada firmalara benim ‘şu siteyi kuran Başak’ olduğumu söylemedim özellikle, torpil olmasın diye : ) Firmalarla yazıştım, hatta pazarlık bile yaptım site üzerinden mesajlaşarak. Ve sonunda bir tanesiyle el sıkıştık.

Taşınma sabahı bir uyanışım var, acayip… Biraz stres yok dersem yalan olacak. Çünkü bu taşınma ile hem bir taşınma daha yaşayacağım, hem de armut’u üye olarak kullanacağım. Hem alışveriş hem fiş şeklinde bir tecrübe olacağından bu taşınmayı ben üstlendim ve kocacımı işe yolladım, annem oğlan ile eşyalara ve odasına veda etmek üzere benimle kaldı.

Ve taşınma başladı…

Bir odadan ötekine gidiyorum, hiç sorun yok, kırılan yok dökülen yok. Oğlum elinde plastik çekiciyle abilerin paketleme yapmasına yardım ediyor, oyuncakları kutulara girdikçe onlara bye bye diyor, ara ara bu araba benim alıcam diye arıza çıkartıyor : ) Derken öğle yemeği de yedik, son kutular yapıldı ve biz önde kamyon arkada yeni eve geldik. Bu kısım iyice tereyağından kıl çeker gibiydi. Göz açıp kapayana kadar dolaplar monte oldu, kutular odalara girdi ve alacakaranlık başlarken biz yeni evde yakalambaç oynamaya başlamıştık bile…

Bir girişimci olarak benim de hem iyi hem de çok kötü hissettiğim, zaman zaman psikolojik olarak zorlandığım anlarım oluyor elbette, ancak o akşam başımı yastığa koyduğumda hissettiğim hafifliği ve çifte mutluluğu tarif etmem mümkün değil.

Kaynak: http://girisimcianne.com/2012/03/15/girisim-gunlugum-bir-tasinma-hikayesi