Gitme kal diyebilmek..

Gitmek isteyene dur diyebilme cesaretini bulabilme ihtimali var mı bilemiyorum..

O istemiştir gitmek..Sana kalan ise kabullenmek olur çoğu zaman..Belki de her zaman..Zordur çünkü gitme kal diyebilmek.

Duygular mı tükenmiştir acaba. Yoksa alışkanlıklar mı alışılagelmiştir onu anlayabilmek. Zorlaşırken mutlu anları resmetmek..Durup dinlemek kendini..Nerede ne zaman hata yaptım diye sorgulara başlamak mı uçuruma sürükleyen.

Hayaller kurulurken uzun geniş zamanlara dair..Neden şimdi..Ne oldu demek...

Giden otobüsün arkasından el sallamak..İçinde belki de bir sevdalı vardır diye düşünebilmek..Ona faydam olsun bari diyebilmek mi.. Tüm yaşanılanları ve yaşanacakları bir cümle ile unutmaya mahkum etmenin dayanılmaz acısı..

Buraya kadarmış ! Ne demek bu cümle diye düşünmeye fırsat bulamadan karanlıklara gömülmek..

Kadın yalnızdı kocaman kalabalığında. Hep gülüyordu ağlayan gözlerini kaçırarak. Çünkü güçlü olmalıydı..Güçlüydü o hep..Öyle kalmalıydı..Duyguları katı yüreği katı..

Aslında hiç de öyle olmadığını anlatabilmek için yıllarca uğraşmıştı ama anlatamamıştı..Çünkü..

Daha ufacıktı yetimhaneye bırakıldığında.Anne diye koşuyordu her genç kadının arkasından.Gördüğü her yakışıklı adam babaı oluyordu hayallerinde..Onun güçlü kollarında şımarıyordu..

Genç kızdı artık..Güçsüz kollarıyla hayata sarılmaya çabaladığında..Yanında çok kimse vardı yada yoktu..

Onu tanıdığında ve sevdiğin de de büyüdüğünü hissediyordu..Saç örgülerini seven ilk erkekti.Güveniyordu..Tıpkı babasının güçlü kolları gibi saracaktı onu..

Yalan söylemeyeceğini biliyordu..Onu sevdiğini söylerken genç adam kız hayallerinde evini kurmuştu..Odanın boyasını yapmıştı..Çocuklarının odalarını döşüyordu özenle..Hayallerinden geceleri uyuyamaz olmuştu..Gülümseyerek uykuya daldığında gün ışıyordu..

Gitme diye yalvardı hastahanenin soğuk koridorlarında..Lütfen kal..Güçlüyüm ben..Güçlüsün sen..Son kez gözlerini gördü adamın..Tavana dikili gözlerini..Konuşamayan ama sımsıcak bakan gözlerini mühürledi kalbinin en derinliklerine..

Beyaz örtüyü örttüğünde doktorlar göremez oldu kız..Aağlamadı ağlamayacaktı..

Mezarının başında yıllardır yaptığı gibi gülümsiyordu yaşlı kadın..Seni sevdiğim için güçlüyüm..Ve hep seni seveceğim için güçlü kalacağım..Titreyen elleriyle son kez bıraktı beyaz gülü..Yanında ki mezarın üstündeki isime bakıp gülümsedi..Az kaldı çok az kaldı gelmeme..