Gitme

Acı yakıyor hala yüreğimi! Kaybetmek iyi bir dostu, arkadaşı hem de sonsuza kadar. Bir daha hiç göremeyeceksin, konuşup ''hadi son bir sigara daha yakalım öyle git'' diyemiceksin, onunla bir daha gülemeyecek, yada bir şarkıyı mırıldanamaycaksın.

Acının tarifi olur mu? Ya hüznün?

Yok işte!! Yazacak kelimeler anlatamıyor ki yitikliğimi! Ben ki yazmaya başlayınca zor zaptederim kalemimi kısa yazmaya çalışırım, heralde en kısa, en yazamadığım yazım bu olacak.

Çok sevdiğimi kaybettim! Çok ateşin düştüğü yerin tam ortasında kaldım ama arkadaş acısı, bir yaşıtın kaybı, işte bu beni dağattı ve ne kadar toparlamaya çalışsamda canım yanıyor!! Bir gün sonra finallerim var ve hiç çalışmadan sınavlara gircem çünkü ne okuduğumu anlayabiliyorum ne de..

Kankim derdik birbirimize ama artık, tek gerçek o yok ve bu en acı gerçek... Kuvvetli olan ben, zayıflığın ve acizliğin tam ortasında kaldım. O kadar çok, acı gördü ki yüreğim, artık acıyı kaldıramaz olmuş, bunu iyi anladım.. İlk kez, bu dünya da zayıfım kelimesini kullanıyorum ve diyorum ki zayıf düştü bedenim ruhum, beynim, benliğim.......