Gökkuşağı yürekliler...

"Herkes kalbinin renginde yaşar hayatı. Ve herkes kalbinin rengini bulaştırır etrafına" demiş Farid Farjad.

Kimi için mavinin tonundadır, kimi için yeşilin tonunda. Kimisi için siyah-beyazdır hayat. Kimisi içinde zifiri karanlık simsiyah..

Benim kalbim ne renk peki diye sordum kendime ? 

Hani şöyle biraz renklendirsem kalbimi.

Mesela önce griden bir tutam katsam .

Gri, beyaz ve siyahın karşımı bir renk olmasına rağmen, ne beyazın saflığını ne de siyahın sertliğini taşır.. İkisinden de azar azar olsun diyenler olabilir.. Harmanlandıkları kalpte ikisi de birbirine diş geçiremez. Hayatın tüm renkleri canlılığı, yalnızlığı ve boşluğuyla yenişemez. Siyah ve beyazın yaptıkları anlaşmadır gri…

Küçücük yüreğime az biraz da turuncudan katsam...

Turuncunun, enerji verdiğine ve insanın biraz gözünü aldığına eminim. Tasarımlarda gri tonları ile oldukça güzel giden renk olduğunuda düşünüyorum. Aslında portakalı ve mandalinayı çok sevdiğim için belki turuncuyu da çok seviyorum 

Yetmez bir tutam da kırmızı ekleyeyim yüreğime...

Kırmızı, varlığın rengi, binlerce yıllık kültürün iki temeli, kan ve ateş. Kırmızının insanı ve en temel duyguları açığa çıkaran tutkuyu ihtirası olduğu kadar acıyı da anlatış biçimi. Belki de resimlerde ondan kırmızı olarak çizilir genelde kalp.

Bir avuç saflık katalım yani beyaz...

Beyaz, yaşamın ta kendisi. hayatı bütünleyen iki zıt yönü, varlığı ve yokluğu kendisinde taşıyan temel sembollerden biri...Tüm renkleri taşıyıp hiç biri olmayan. Açıklığın ve aydınlığın rengi...

Bence çokca da mavi ...

Mavi uçsuz bucaksız denizde özgür kalmak gibi, özgürlüğün rengidir, huzurdur, mutluluktur, aşktır, hayattır. Mavi güzeldir. 

Sarıyı unutmamak gerek...

Sarı ulaşılmayanın rengidir. Günü aydınlatanın, geceyi başlatanın rengi. Siyahtan  doğup, siyaha akanın ve hiç bozulmayıp hep kendi kalanın. Yaşam veren güneşin rengidir.  

Ve yeşil....

Sarı ve mavinin buluşması, sonsuz bereketin rengi. Önceleri yeşil kelimesi yaşıl olarak anılıyormuş dolayısıyla yeşermek ve yaşarmak kelimelerinin de ilişkileri var bence. Eski Türklerde göğü simgeleyen yeşil ve mavi renkleri tanrısal renkler ve hakimiyet sembolleri, belki bununla bağlı olarak hükümdarlar da yeşil rengini tercih etmişler çoğunlukla...

Sizinle  çevrenizde kalbinde güzel renkleri barındıran insanlar olsun ... . Sadece fiiziki güzellikleri ile değil, ruh durumları, karakterleri, sergiledikleri davranışlar, onurlu tutumları ve daha nice özellikleriyle... Belki sizlerin de vardır yanınızda kendiniz gibi olabildiğiniz, lafından sözünden emin olduğunuz. Gerçekten yanınızda olduğuna inandığınız, saatlerce muhabbet edip o geçen saatleri sayamadığınız insanlar ...

Birkaç tanesi de sizin ruhunuza dokunduysa, elini size uzattiysa, dillerinde ve dualarında adınız geçiyorsa şanslısınız demektir...