Göllerin prensesi

Hüzünlü ve kimsesiz bir göl perisiydi

Tutan olmamıştı elinden, ışıkla yıkanıncaya kadar

Enerjilerini ay ışınlarından alan yakamozların tutkuyla dans ettiği o gölde

Doğa analık etmişti ona, bütün bir gök kubbeyi çatı etmişti başına

Karanlık; ormanın prensi Karanlık

Direnememişti akik akik parlayan teninin ışıltısına

Anası Ay’a benzetmişti O’nu zira

Birleşerek tutkuyla

Meydana getirdiklerinde denizleri ve keklikleri

O olmuştu artık Karanlık’ın eşi

Ve bütün göllerin prensesi

Vakti geldiğinde olacaktı ece

Ay’ın ışıkları söndüğünde…

İstanbul Üniversitesi Latin Dili ve Edebiyatı mezunuyum. Kitâp çevirisi yapmaktayım. Okumak ve ya..