Gönül Medyen'de...

Gönül uzun zamandır suspus.

Gözlerini kaçırıyor, konuşmuyor kimseyle…

Günlerce düşündüm…

Nasıl gönlünü alabilirim? Diye.

Baş başa görüşmenin faydalı olacağı inancıyla yürüyüşe çıkardım, isteksizce…

Sessizce uzaklaştık, sohbeti açtım:

"Hala unutamadın mı?

Sen İlk değilsin, son da olmayacaksın.

Yaşam sürdüğü müddetçe istek ve arzuların hep olacak.

Bazıları gerçekleşse de birçoğu ya geç, ya da hiç gerçekleşemeyecek…

İstekler Tanrının İsteğiyle gerçekleşir…

Kâinatta her şey bir ölçü ve plan dâhilinde oluşur, Saatin Çarkları gibi.

Hepsi farklı yönde hareket etse de asla isyan etmezler. Doğru yöne uyumla birlikte dönerler…

Ona biat eder,

Ona dua eder,

Ona secde ederler.

Bilir misin, O'ndan izinsiz yaprak yere düşmez?"

Gönül'ün dikkatini çekmiştim, konuşmaya başladı:

"Söylediklerini biliyorum.

 İnanıyor ve katılıyorum.

Tanrı her şeyden haberdardır ve her şeye gücü yeter.

Adildir, dilediğini dilediğine verir.

Ancak ilk adımı kul'dan bekler.

 Sen benim için ne yaptın?

Kılını kıpırdatmadın, Ben buna üzülüyorum.

Hz. Musa Medyen'de, Gönül Sultanı için sabırla sekiz sene hizmet etti.

Yaşlı adamın çiftliğini ekip biçti, hayvanlarına hakkıyla baktı.” (*) dedi öfkeyle.

Sesini yükseltmiş, ağlayarak devam etti:

"Sen benim için ne yaptın? Sekiz dakika çalıştın mı?"

"Gönül Sultanını öyle elde etmek imkânı olsaydı;

Senin için, değil sekiz sene Ömrümün sonuna kadar hizmet etmeye hazırdım.

Ancak öyle bir durum olmadı, yoktu ki.

Ayrıca, Sevgi sahiplenmeyle korunmaz…

O'nun varlığı, mutluluğu seni mutlu etmeli." Dedim.

Sözlerim üzerine yatışmış ve:

"Sahi benim için yapar mıydın?" diye tekrar tekrar sordu.

"Tabi ki. Sen varsan ben varım. Yüzünü güldürmek,  mutlu etmek; elbette beni de mutlu eder." dedim.

Sarıldık ve bir daha gücenmemek üzere söz verip kucaklaştık…

Mehtap sevincimize ortak olmuş

Gönüllerimizi ısıtıp yolumuzu aydınlatmıştı…..

(*)Kasas Suresi 27.Ayet