Gül kokan hayallerime yürüyorum

Yüreğimde ey zemheri mevsimleri zılgıt çekmeyin, unutmayın bahar ayını. Şimdi gönlümü esir alsanız da hüzünlerin eşliğinde unutmayın, hüzün Rahmanın dostu yol gösterici ve Rahmanı hatırlatan yol arkadaşı ve bahar ayına giden yolda, arkadaştır.

Dizlerimin bağı çözülse de yolda, yürüyeme ’semde şimdilik, ömrümü kuşatacak, mutluluk ısmarlayacak ve aynı zamanda mutluluk ile saracak dostu, Rahman yola çıkardı ben şimdi ona doğru yürüyorum, umutla…

Yüreğimde kıpır kıpır eden düşlerim, gül kokan hayallerim bana karşıda el sallıyor gülümseyerek bana umutsuzluğu terk et gel diyor. Suskun, perişan, intihar düşlerini, sokaklarını yüreğindeki umut ile döşeyerek gel diyor.

Yüreğimdeki umut ile asi limanları, suskun, perişan, intihar süsleri ile döşenmiş sokakları teker teker silerek, kıpır kıpır yüreğimi sevince boğan gül kokan hayallerime koşarak gidiyorum.

Bir an olsa da dert sıkıntı, hüzün dertleri söker

Yoksulluk olsa da ömürde sabırla önüne nurları döker

Umutsuzluk ömrü bedeni yok eder, umut ömrü bedene mutlulukla besler

Umutla sen yürü hakkın yolunda, ümit ümit kesen yanına gelmeyene, ne eyler ?

Mehmet Aluç