Güle güle canım Şükriye Teyzem...

1977 yılında evimizin karşısına yeni bir komşumuz taşındı. Sarı saçlı , yeşil gözlü ufak tefek kocaman yürekli bir kadın. Üç kızı, annesi ve eşi ile birlikte. Ve bu aile canımız oldu o gün bugün hiç kopmadık. Her mutluluğumuz da , her üzüntümüz de hep yanımızda oldular.

Şükriye Teyzem bambaşkaydı öğretmen olması ona apayrı çok özel bir önem yüklüyordu. Annem, Şükran Teyzem, Hatice Teyze ve diğer arkadaşları ona ayrı bir değer verirler di. Şükriye Teyzem'e sormadan danışmadan bir şey yapmazlardı.  O da  hepsini, öyle çok sever öyle çok değer verirdi ki bu yıllar boyunca hiç değişmedi, ne saygıları ne sevgileri hiç eksilmedi.

O kadar çok  anımız var ki çantalar dolusu albümler de ve hiç silinmeyecek hatıralarmız da... o anları o kadar çok karelerle dondurmuşuz ki iyi ki fotoğraf çekme sevdamız neredeyse çocukluğumuzdan beri var...Ben bu anıları anlatmaya kalksam yüzlerce sayfaya sığdıramam. 

Birlikte yaptığımız yolculuklar, geziler, piknikler, yemekler, kahve sohbetleri ve hiç mi hiç unutmayacağım iftar sofraları. En son annemlere geldikelerin de pideler kucağında Fama'cığım demiş "sen hazırlık yapmışsındır ama bugün hep beraber pide yiyelim istedim." süprizleri severdi kimbilir ne incelikler düşünerek yaptırdı o iftar yemeği için pideleri..

Şükriye Teyzem bize dostluğun, arkadaşlığın, birliğin anlamını önemini öğretti. Sana dört elle sarılana sen de sarıl, sana sarılmayana sen yine sarıl ancak tedbirini alarak sınırını da koymasını bilmeyi öğretti.

Annemin komşuluk ilişkisi biz çocukların sokak arkadaşlığı 37 koca yıldır devam eden sıcacık bir dostluğu doğurdu. Babalarımızın dostluklarıda bunu perçinledi. Annelerimizin yarattığı bu ilişkiyi bizlerde sahiplendik, biz çocuklarda hiç komadık birbirimizin kardeşi, ablası, arkadaşı, dostu olduk.

Kan bağı ile oluşan akrabalık ilişkisinde görmediğmiz sıcaklığı, gerçek dostluğu,arkadaşlığı biz bu dostluk ilişkisinin içinde gördük yaşadık. 

Onlar bize, biz onlara gittiğimizde dönüş zamanı araba köşeden yok oluncaya kadar el sallardık birbirimize. Bu biz çocukken başladı ve hep böyle sürdü. En son 14 mayıs günü arkasından el salladım. Onunla son yolculuğumuzu yaptık ve sonsuzluğa uğurladım. Yolu ışıklarla dolu olsun.

Seni çok seviyorum Şükriye Teyze Öğretmenim...

B.U.