Güle güle Zeki Alasya

Kendisi vefat etmiş.

Ölü gömücüye döndük.

Fatih Erkoç’un 2 versiyonlu bir klibi var: Anı:

https://www.youtube.com/watch?v=ksERU6pRyIU

Okan Bayülgen’in yaptığı bir fotoğraf projesinde fotoğraflanan 18 tiyatrocu var orada.

Yıllardır her seyredişimde, 1 oyuncu eksiliyor oradan.

En son, 9 ölü, 9 diri oldu, Alasya’nın gidişiyle...

Orada tiyatrocu saydığım, bir tek Ferhan Şensoy’dur. Onun da tiyatroculuğuna değil de, yazarlığına gerçekten hayranımdır.Kendisi bile, kendisinin yazarsal büyüklüğüne ayamadı henüz. Diğerlerinden 10-20 yaş daha genç kendisi.

Diğerleri, 1960’ların bulvar komedisi türünün gelenekçileri.

İçlerinde, Yıldız Kenter’i görünce beynim uyuşur. Böylesine bir yanlışlıklar birikimi, bir insanda nasıl biraraya gelmiş hala şaşarım. Şensoy’a yaptıkları, Oğuz Atay’a söyledikleri, onu olumsuz anlamda ölümsüz yaptı, o kesin.

Zeki Alasya da o ekolden.

O ve Metin Akpınar, kullanıp bir kenara attıkları, kendisine yaptıklarını ve söylediklerini affedemiyeceğim Haldun Taner sayesinde bir çıkış yakaladılar: Devekuşu Kabare Tiyatrosu.

Akpınar da, harcanmış yeteneklerden. Ünün ve paranın kolaylığıyla, yeteneklerini gömdü çoktan.

İkisi, bir türlü ayrılamayan ama bir türlü de birlikte yaşamayı beceremeyen karı-koca ikilisi gibi oldular.

En son ayrı idiler.

Akpınar, ‘kına yaksınlar’ demiş. Geç demiş. Özeleştirisiz demiş. Her ikisi de ayrı ayrı, ‘ben – ben’ derken, böyle konuşmuyordu.

Alasya, yeteneksiz bir tiyatrocu idi.

1-2 mimik ile 50 yıl oynadı. Oynayabildi. Tutunabildi. Burası TC. Atay tutunamadı o yüzden. ‘Overqualified’ geldi. Erken öldü.

Alasya, karaciğer yetmezliğinden öldü. Nam-ı diğer alkolden.

Buna, gerçekten helal olsun.

AKP’nin 13 yıldır iktidarda oluduğu bir ülkede, alkolizmden ölmek ve ölebilmek, bir gurur vesilesidir, benim için de öyledir. Dilerim, benim için de öyle olur.

Bu sıralar, Zeki Alasya – Metin Akpınar filmlerini kiloyla almış tv kanalları, günde 10 tane falan onlardan gösteriyorlar. TV’yi aç-kapa, zeple falan, hep ayrı filmler ama aynı mimikler karşıma çıkıyor.

Alasya öldü.

Kanallar mal bulmuş mağrıbi oldu. Tayyip de ömründe seyretmediği bir oyuncu için, bir taziye mesajı patlatır artıkın.

Alasya nezdinde tuhaf bir izlek:

Tiyatro globalce zirveye çıkarken de bizde aynı tiyatro vardı, şu an tiyatro globalce kafaüstü giderken de aynı tiyatro var bizde.

Olumsuzluk tutarlılığı had safhada yani...

‘Ciddi Oyun TC 2015’teki gibi, dışında olunsa, accaip gülünecek ama içinde olunca feci ızdırab terennüm ettiren bir olgu sevgili ülkemiz.

Alasya ve tiyatrosu da, öyle idi...

Güle güle Alasya...