Gün: Mart'ın yirmisi- Bir kardelene yazılan şiir

Gün:Mart'ın Yirmisi

Nasıl da hızla geçiyor zaman

Mart ayını bulmuş takvim

Günlerden yirmi Marttır

Balkona çıkılacak kadar

Sıcak değil henüz hava

Penceremden izliyorum sokakları

Meyve ağaçları çiçek açmış

Cama vuran erik dalları

Haykırıyor tek bir ağızdan

Diyorlar ki mevsim bahardır…

Durup seni düşünüyorum odamda

Şimdi senin saçlarında

Çiğdemler vardır

Kar çiçekleri açmıştır yanaklarında

Gelişin hüzne karşı bir isyandır

Kardelenler gibi çıkarsın

Dünyayı saran şu kahpe,

Şu hayasız karanlığın altından

Yürürsün, bahara benzer yürüyüşün

Kışın esamesini bırakmazsın

İçinden geçtiğin kalplerde

Gülersin, bir meltemdir gülüşün

Kırkikindi yağmurları yağdırırsın

Estiğin her yerde…

Sen benim böyle konuştuğuma bakma

Ben aslında, ikna oldum gittiğine

Gerçi biraz direndim

Yine de sonunda kabullendim

Ama bir türlü ikna edemiyorum şu kâinatı

Senin bendeki yokluğuna

Her bahar kâinat sanki çıldırıyor

Gitti diyorum, gitti…

Ben inanıyorum, kalbim inanıyor

Gökyüzü inanmıyor,

Alışamadı bir türlü yokluğuna

Bu aralar iyice çocuklaştı

Sabah akşam ağlayıp duruyor

Bitti diyorum bitti...

Ben inanıyorum, ruhum inanıyor

Badem ağaçları inanmıyor

Kayısı hala hevesle çiçek açıyor

Ah, sen geleceksin diye

Yine bütün kâinat süsleniyor

Toprak heyecanla yeşilleniyor

Biliyor, sen yeşili seversin

Gül goncasına allık sürüyor

Ah sen gülü de çok seversin…

İnanır mısın bu aralar

Evden çıkmaya bile korkuyorum

Bir dakika camdan baksam

Kâinat tek vücut sesleniyor

“Hadi yine onu o sev” diyor

İlk başlarda duymazdan geliyorum

Sokağa çıkınca kaldırmıyorum başımı

Köşe bucak kaçıyorum bahardan

Kayısının çiçeklerini görmezden geliyorum

Laleyi, zambağı, manolyayı görünce

Yolumu değiştiriyorum

Bu bahar diyorum, bu bahar

Asla hatırlamak yok onu

Zaten gitti, hiç gelmeyecek…

Bakma ben seni hatırlamam da işte

Menekşeler kıstırıyorlar bir köşede

Boğazıma bıçak dayıyorlar

Ya seversin ya da bütün bahar

Seni öksürtürüz diyorlar

Ah ben seni bu bahar hiç

Hatırlamam da işte

Martı geçirsem de bir şekilde

Şu merhametsiz nisan

Yoluma hep sana benzeyen

Küçük kelebekler koyuyor

Bir çocuk gibi onlara

Kapılıp kalıyorum…

İşte ben böyle her bahar

Önce biraz kâinata direniyorum

Sonra yine kendimi koy veriyorum

Yeniden o güne dönüyorum

Yine seni seviyorum

Yine seni seviyorum.

Bu bir kısır döngüdür, çöktü bütün ömrüme

Sen her bahar, kırkikindi yağmurları gibi,

Ağır ağır yağıyorsun gönlüme

Bir bakıyorum ki, yine sana kanmışım

Ben yine sırılsıklam, aşkınla ıslanmışım...