Gün dediğin nedir ki

Karanlığın içinde önce bir kapı gıcırtısı duydum.

Sonra birinin adım adım bana yaklaştığını hissettim.

Bu defa farklı aklıyordu göz yaşlarım

Yanaklarımı ıslatan yaşlar daha farklı süzülüyordu.

Korkmuştum.

Nefesini hissedebiliyordum. Bense nefesimi tutmuş seslenmesini bekliyordum.

Hiç bir şey düşündüğüm gibi olmadı.

Elinin tersini yüzümde hissettim. Yüzümü okşadı göz yaşlarımı fark edince ıslak gözlerimi sildi.

Nefesi yetmişti, nefesinden tanıdım.

Canım, canımı vermeye hazır olduğumdu, ah çektiğim yüreğimde yaralar açandı.

Benim yarimdi, her gün arkasından yaş döktüğüm, yas tutuğumdu.

Gözlerimi kapatıp hissetmek daha fazla hissetmek istedim.

Nefesini, kokusunu içime çektim.

Düşünmek istemesem de aklımdan çıkartamıyordum.

Biliyorum belki de günün ilk ışıklarını bile görmeden bedenimden,

koynumdan canımı alıp götüreceklerdi.

Hasret bitmez kaşı karam ömür biter hasret bitmez.

Bu acıyı bana reva görmüşler.

Unutmam, beklerim beraber geçen günlerimiz var.

Gözlerimi sabaha açtığımda kocaman yatak da tek başınaydım.

Gel di biliyorum. Geldi…

Odadan nasıl fırladım bilmiyorum. Kapının arkasında bulunan her kez bana bakıyordu.

Gelmişti biliyordum. Rüya görmemiştim.

Karşımda acı içinde kıvranıyordu.

Konuşmasa da gözleri ne demek istediğini anlatıyordu.

İşte şimdi canımdan canımı alıyorlardı.

Götürmeyin, ben onsuz yapamam, yaşayamam.

Canımı da alın, yüreğimi parçalayın ama götürmeyin.

Erkek ağlar mı ağlar canından canını alıyorlarsa ağlar.

Son hatırladığım şey göz yaşlarıydı.

Ben delice sevdim seni

Çok sabah olur, güneş doğar ve batar yıllar çabuk geçer.

Dört duvar arasında yalnızım sanma

Seni beklediğim her günü dört duvar arasında geçirir, acımı sindire sindire yaşarım.

Sen ağlama sevdam ben senin için göz yaşı dökerim

Gün dediğin nedir ki çabucak gelir geçer

Yüreğin yüreğime kenetli kalsın yeter

Gün dediğin nedir ki…