Güneş de yoktu yanımda

Pencereleri yoktu bindirildiğimiz aracın

sadece parmak ucu genişliğinde deliklerden oluşan

demir yığınının içindeydik hepimiz

Boğazı görelim diye itişip kakışıyorduk 

Boğaziçi köprüsünden geçerken

metrise götürülüyorduk selimiyeden

kırk altı gençtik ve işkencelerden geçirilmiştik acımasızca

tepemizdeyse elleri coplu görevliler

biz tutuklularsa biraz tedirgin biraz da hüzünlüydük

bileklerimizi kızıl kana boyamıştı zincirler

bense sevinçliydim her şeye karşın

çünkü kurtulmuştum cehennem deresi selimiyeden

ve umutlarım yeniden filizlenmişti yaşama ve yarına dair

ancak bir sen yoktun yanımda sevgili

bir de çok özlediğim güneş