Güneş

Nasılsın sorusuna verebilecek bi cevabım yok aslında bu aralar

Dövülmüyor da her gün çırpılıyor gibiyim.

Usulca oturup geçmesini bekliyorum ama geçmiyor.

Çift yarık deneyinde ki elektron gibi hissediyorum kendimi

Önüme baksam arkamı arkama baksam önümü göremiyorum.

Hergün böyle melankolik olmuyorum daha iyi ya da daha kötü olduğum zamanlarda oluyor

hatta bazen her ikisi de

Bazen vakur olduğum da oluyor

Saçmaladığımda

Hasta olduğum da ya da en büyük fiziksel acıyı düşündüğümde

Hayattayım diyorsun ya

Yaşadığım en kötü ruhsal acıları düşünüyorum sınıflayamıyorum yokluğunu

Nefesimin nasıl battığını

Boğazımdan geçmeyen yemeği

İçemediğim suyu

Vücudumda ki her bir tüyün iğne gibi batıp acıtışını

Geçmiyor ama alışıyorum galiba

Aslında değişen pek bir şey yok.

Sabahları bıçaklanıyor gibi uyanışımın dışında

Her gün saçma bir umut doluyor ciğerlerime

Her gün aynı hüsranla bitiyor.

Kalbin kanıyor biliyorsun ama bi parça bez alıp bastıramıyorsun öylece kanıyor.

Aslında değişen pek bir şey yok.

1 ay önce nasılsam 1 sene sonra nasıl olacaksam,

Öyleyim işte. Güneş aynı yerden doğuyor, aynı yerden batıyor.

Ben hala sensiz sabah kahvaltı yapmayı sevmiyorum.

Sensiz de aynıyım ben, sadece yaralarım var artık, yara bandıyla kapanmayan.

Yabani ot olup beynimin ortasında çoğalıyorsun ara sıra,bundan muzdarip olsam da özlüyorum..

Değişen pek bir şey yok aslında, üçgenin dışta kalan açısının çektiği acıdan başka...

Her insan gider diyorsun ya ben gittiğini sanan adamım gölgenden daha uzağa gidemedim

ama merak etme mutlu edeceğim yokluğunu.

Herşey olması gerektiği gibi herkes olması gerektiği yerde ..