Güneşin olsun gönlünde

Türk dil kurumunu kızdırmayacak şekilde; “Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim” sözüne akort yapsam. Bana tesislerini bir çırpıda sayana adını haykırsam kanaryam.

Dereağzı, Samandıra, Fikirtepe, ikiz kenar üçgeninin tam orta yerinden dik bir açı çizsem, henüz konmamış adına, Ankara Gölbaşı İncek tesisleri desem. Todori; “Beni unuttun” der mi acep? Yok Todori yok, unutulacak mekan mısın sen? Adın başka, yerin başka senin.

Faruk Ilgaz, hiç saymıyorum bile seni. Namın yeter senin. Efsane başkanımızın adı saklı sende. Biliyorum ki Ankara’da ki tesise ağabeylik yapacak sensin. Ona FENERBAHÇE’li olmanın gururunun yettiğini bizlere, sen anlatacaksın. O da tüm Ankara seferlerimizde takımımızı koynunda saklayacak.

Yok artık başka otelleri zengin etmek kanaryam. Artık kendi otelinde kalacaksın. Fitness salonunda güç depolayacak, oyun salonunda stres atacaksın. Henüz bebek olan tesisimizin büyümesi için, takvim yapraklarına 10 ay ekleyip, kentin takımıyla yapacağın maça gidelim.

Sora sora Bağdat bulunur. 19 Mayıs stadı bulunmazmış, köşesine çekilmiş meğer. Haber salmış; “Yorgunum, yerime 40 kilometre uzağımdaki hayırsız yeğenim Yenikent Asaş evsahipliği yapsın” demiş.

Yolumuza döşenen; “Semih’mi, Kejo’mu” mayınına mı bastırdılar kralım Arthur’um? Kejo dururken, Semih tercihin niye? Hani zor anımızda Kejo yerini bırakırdı ya Semih’e. Hani bir “Hokus pokus”la üç puanımızı şapkasından çıkarırdı Semih.

Biliyorum deli mavi çok yordu seni hafta içi. Ama üç puanla dönmen gerekirdi yuvaya kanaryam. O yüzden işi sıkı tutmalıydın.

Bak şampiyonluk tünelinin ucu göründü. 90 dakikanın sonuna eklenen 4 dakikayı beş dakika oynatıp, geldiği sanılan üç puanın gaspı Kayseri maçının bir diyetimiydi yoksa? Sezon içinde ki Robin Hood’luğunun ne yeriydi, ne de zamanı.

Son dört viraj kalmışken… Damağında ki şampiyonlar liginin tadı aşkına, kanadını aşağı indirme kanaryam.

Güneşin olsun gönlünde…