Güvenmek

Güven duygusu ne güzeldir.

Dünyaya gelişimiz Tanrı'nın güvencesindedir. Ana rahmine yerleştiren, olduran, doğmamızı sağlayan Tanrı'nın kararıdır. İlk ağlama belki de Tanrı'dan kopuşun güvensizliğidir.

Bir karanlıktan, ışıklı, sesli bir bilinmeyene geliştir. Sonra annenin kollarında aranır güven.. Sütü, kokusu, tutuşu bilinmeze bir teslimiyettir. Terk edilmiş çocuklarda, bilinmeden yabanıllaşır güven duygusu. Kuşkuludur her şeye herkese. Korunaksız duygulardır. Bilmese de ana kim yapaydır tutuşlar. Hissedilir. Duygularda devinim. Tanrı'dan kopuş gibi koparsın ya da koparılırsın bu anne güvencesinden. Bu güvence de bazen hoyrat, bazen sıkıcı, bazen çok bağlayıcıdır. Kimi zaman boğar seni. Özgür olmak istersin. Başka duyguların peşindesindir. Aşk yakalar seni. Yer, zaman, zemin uygun değildir kimi zaman. Yeni bir bağımlılktasındır. Güven ararsın sevdiğinden. Bağımlılktır aşk. İlk heyecanlar güven aramazsın sanırsın ki birlikte uçacaksınız. Yoktur çoğu zaman birlikte uçmalar Başlar aldanışlar. Ya tek taraflıdır aşk. Ya incitir seni. İncileşir göz yaşların. Tek tek düşer yapraklar hazanlaşır aşk. Tutulmamış sözler, yalancı ilgiler siliniverirler ve bir kez daha yıkılı güven duygusu ve sevisizlikte kalırsın ömür boyu. Tekrar güvenmek istersin bir şeylere, birilerine. İnanmaz artık yüreğin

Beyaz renkte bir melek gibi bir hayal dokunuyor bana. Kuşların tüyleri uçuşuyor etrafımda. Bu bana bir işaret diyorum. Sonra bir ses duyuyorum. Güven iç sesine ve Tanrıya diyor o ses.

Bir masal anlatıyor rüyamda anacık başımı göğsüne dayıyorum bir masal dinliyorum güven içinde.

Uykuda bile aranıyor bu duygu bulmak umudu ile.

Cahide Yorma Öz