- Kategori
- Şiir
Güz çığlığı
Öğretmenliğimin ilk yılları
alaca karanlık kuşağı bu
yitiyor gün ağarmadan
kalbim
gök gürlemeleri
ayak sesleri
sonrası beklemeler
çoğalıyor gözlerin
zaman
sözün bittiği yer
açmazlar öncesi
yaşamın usundayız
gönlümüz
güz çağı
yaşayan
kucaklar geleceği
adımlar ötesi
kim uzun kısa kim
duruyor bilinmezlik
gördüklerimce
gün saati gölgeler boyu
usunu kaybetmiş
toprak ırmaklarca uzanır
kuzey güney
elleri bağrında kadınlar çocuklar
çığlık büyüyor durmadan
korkusu kalmamış talancı
güçlü
gün bitmez
acılarla beklenir sabahlar
boş durmadan bir olur
toprak
gün saat sayar
yendiği gün korkuyu
sesler bir ağızdan çıkar
gün biter
gökyüzü ağlamaklı
ağaçlar ırmaklar
toprak
alevli silahın sesi
kime sığınacak
çocuk yüzlü yaşlılar
kadınlar
kim saracak bebeleri
türküler yorgun
yüzyıl yenik
gün soluyor akşamla
bitmeyen umut uzaklarda şimdi
verimli mezopotamya
uygarlıklar beşiği anadolu
ulaşır sana
dökülür fırat dicle kuzey güney
yürür adım adım
gün akşam / dönüşür sabaha
gelecek yeşerir emekle
insan insan
- Toplam blog
- : 1064
- : 732
- Kayıt tarihi
- : 24.03.12
Türkay KORKMAZ, umuda yolculuğu ertelemez. Mermeri delenin damlanın sürekliliği olduğunu bilir. Y..