Güzel Fafatam

Düşününce bile gözleri doldurmaya yeten bir sevgide kardeş sevgisidir. Sevginin bir çok çeşidi var bunu hepimiz biliriz. Birlikte büyüdüğünüz, aynı yemeği yediğiniz, aynı oyuncağı paylaştığınız, aynı saatte uykuya daldığınız, kavgalarımızın olduğu ama zaman ilerledikçe sevginin dahada çok arttığı başka bir şey bu. Tarif edilmeyecek kadar büyük, her sevgiden daha güzel sanki.Hayatın onun gözlerinde durduğu anlar vardır, öyle bir an gelir ki onun gözyaşları sizin içinizden bir şeyler koparır. Abla, Anne ve Baba olanlar beni daha iyi anlayacaklardır, o kadar güçlü bir duygudur ki korursunuz, sahiplenirsiniz ona bir şey olsa sizin canınız yanar ve bu hayatta abla öyle çok sever ki canının yarısını, her koşulda onun iyiliğini ister ne pahasına olursa olsun.

Kardeş sevgisi bambaşkadır. Kimi zaman en yakın dostun, kimi zaman annen, kimi zamanda baban olur. Benim de bir kızkardeşim var sanki ikiz gibiyiz onun gözyaşının tek bir damlası beni bu dünyadan alıp başka bir aleme götürür. İçim kaç kez acımıştır, onun dökülen tek bir gözyaşısına. Ona hayatta hep güçlü olmasını ayaklarının üstünde durmasını öğretmeye çalıştım bir abla olarak ne kadar becerebildim bilemiyorum ama... Ablalar hep öyle değil midir? Hep yürekleri yanar küçükken yapılmış olan bütün o kavgalar unutulur hani düşman kesilirsiniz birbirinize sonra hiç bir şey olmamış gibi sarmaş dolaş olursunuz. Sonra bir bakarsınız evden ayrılmıştır, ayrı kaldıkça dahada bir kıymetlenir, hatıralar canlanır, bilirsiniz ki ona sarılıp yatmanız bütün sıkıntılarınızı unutturur size.Karşılıksız çıkar gözetmeyen sevgidir kardeş sevgisi.

Benim her zor anımda yanımda olan, attığı her adımdan gurur duyduğum, yüzünden gülümsemesi eksik olmayan, güldürmeyi seven, yüreği ruhu sevgi dolu, kimseye bir kötülük gelmesini istemeyen, (fafatam) benim canım kardeşim, sensiz bir hayat düşenemiyorum. Ben bu hayatta var oldukça hep senin gücün, yaslayacağın omuzunum sakın unutma. Hayat bizim yollarımızı hiç bir zaman ayırmasın güzel kardeşim...