Güzel yaşamak.

Ne kadar güzel olurdu, milletçe sabah kalkıp gülmek, sıkıntılardan uzak, işe gidecekleri, neşeyle yolcu etmek...

Ne kadar güzel olurdu, akşamları, hazırlanan sofraların etrafına eksiksiz oturuvermek ve sofradan neşeyle kalkıp, kahveleri pişirip, çayları demlemek. 

Ne güzel olurdu, huzurla, radyo veya T.V de,  haber, müzik, dizi  izlemek veya dinlemek.

ÇOK GÜZEL OLURDU, komşularımıza, sıkı zamanlarında, el vermek. Fazlalıkları paylaşmak, sıkıntılarına kulak vermek...

BANA NE, kelimesini, akıllardan silmek. Ne kadar güzel olurdu, yaşlıları, sıkça ziyaret etmek. Onların dualarını alıp, öğüt veren seslerine, kulak vermek.

Güzel olur muydu bilmem, anneye, itaat, saygı, ve sevgiyi sonsuza dek göstermek? Kardeşlerini kucaklamak, bir olmak, yanlarında olmak...

Ya kardeş kadar sevdiğiniz arkadaşlar? güzel olmaz mıydı, yardımlaşmalar, kuçaklaşmalar, destek olmalar, en önemlisi de, İNSANCA davranışlar?

Ne güzel olurdu, yüreklerimiz, GÜNEŞ kadar sıcak,  kanımız, akan nehirler kadar berrak, HOŞGÖRÜMÜZ, denizler kadar engin olsaydı.

Çok güzel olurdu, bizleri, HUZUR VE GÜVEN içerisinde yaşatacak, insanlarla dolu olsaydı, etrafımız, ülkemiz, adamız ...

Sonzuza dek olsaydı;  İNSANA, İNSANCA DEĞER VERMEK, ÜRETMEK,  PAYLAŞMAK  VE ONLARI MUTLU ETMEK... 

SEVGİLER,  SELAMLAR, SAYGILAR ARKADAŞLAR.

HEPİMİZİN VE DE, ADA HALKIMIN  DA, BÖYLE BİR YAŞAMI, ARTIK HAK ETTİĞİNİ, YÜREKTEN YAZIYORUM.