Hadi gülümse

SMILE (gülücük yada gülümseme). 1980-90 lı yılların bence en öenmli logolarından bir tanesi. ACID dans akımıyla girdi hayatımıza. Birbirlerinden biraz uzak iki tane dolgun nokta karalıyorsunuz. Tam alt ortalarından dikey olarak aşağıya doğru bir çizgi çekiyorsunuz. Çizginin bitiş noktasını merkez alarak da bir parabol çiziyorsunuz. Ve SMILE ortaya çıkıyor. Bir kalem ve kağıt bunun için yeterli.

1990'lı yılların sonunda ise chat alışkanlığı yaygınlaştıktan sonra, aynı gülücük iki nokta üstüstenin arkasından yapılan kapat parantez tuşlaması ile klavyelerde hayat bulmaya başladı:) Bu işaret internette ya da cep telefonlarının mesaj kutusunda gülümsemenin tanımı oldu. İnsanlar bu işareti bilgisayarlarının klavyelerinde ya da cep telefonlarının tuşlarında yapmaya o kadar alışmış durumdalar ki gülücükler havada uçuşuyor sanal alemde. Hele hele çok ciddi tavırlar sergilediğini bildiğimiz arkadaşlarımızdan aldığımız mesajlarda rastladığımız zaman bu işarete, çoğu zaman şaşırmışızdır ve bir türlü yakıştıramamışızdır arkadaşımıza bu gülücük işaretini.

Peki ya gerçek hayatta? Sanal alemde bu kadar cömert davranan insanlar, gerçek hayatta neden bu kadar cimri. Hep dertler sorunlar en büyük engel olarak gösterilir gülümsemeye. Oysa ağzın biraz yayvanlaşarak kulaklara doğru çizgi halinde uzaması, ya da gözlerin hafif kısılarak göz altında küçük oynar çizgicikler oluşturarak Japon çizgi filmlerindeki parlak yıldızları sergilemesi, 1-2 saniyede hayata getirilebilen bir mimiktir gülücük. Kısaca klavyede ya da cep telefonunda hayat bulması bundan çok daha zor.

Geçtiğimiz senelerde gazetelerde bir haber okumuştum ve çok ilgimi çekmişti. ABD' de bazı şirketler işyerlerinde çalışan insanların gülümsemelerini sağlayabilmek için duvarlara bebek resimleri asmışlar. Gerçekten de bebekler insanın yüzüne bu tatlı mimiği taşıyorlar. Bu bir gerçek. Eminin yazının köşesindeki resme bakan bir çoğunuz bu gülümsemeyi hayata getirmiştir. Bebeklere neden güleryüzle bakılır bunu da hep düşünmüşümdür. Vardığım sonuç onların saflığı oluyor hep. Çünkü onlar saf duygularla bakarlar etraflarına, herhangi bir art niyet barındıramazlar küçücük ve tertemiz beyinlerinde. Bu yüzden de onlara hiç bir kaygı duymadan bakabilir ve gülümseyebiliriz.

Bir de şunu düşünün. Yolda yürürken karşıdan gelen insana gülümsüyorsunuz. Ne sonuçlar çıkabileceğini burada uzun uzun anlatıp kafa yormanın pek de hoş bir şey olmadığını düşünüyorum. Oysa gülümseme insanların pozitif enerjilerini birbirlerine yayabildikleri yegane araçtır. Neden bu kadar ürkünç bir hale geldiğini ise düşünmek bile ürkütücü.

Hiç unutmam. Küçükken yazlığımızda rahmetli dedemle ne zaman yürüyüş yapsam, en çok dikkatimi çeken şey yolda rastladığı insanlara başını hafifçe öne eğerek gülümsemesi olmuştur hep. Çünkü o zamanlar dedemin o yöredeki herkesi tanıdığını düşünürdüm. Oysa o gülümsediği insanların çoğunun adını bile bilmezdi. Ama onunla yürümek bu sahneleri defalarca izlemek o yöreyi evim gibi sıcak ve güvenli hissetmemi sağlardı.

Artık büyük kentlerde dev bloklarda aynı asansörü paylaşan aynı bloğu paylaşan insanlar asansörlerin aynasında kendileriyle başbaşa kalır olmuş. Yan kapısında kimin oturduğuu bilmeyen tamamen kendi hayat kaygısı içine düşmüş onbinlerce aile var.

Artık dedem gibi kimse birbirine gülümsemiyor. Oysa şifre tamamen gülücükde gizli. O, cep telefonlarının mesaj kutusuna ya da bilgisayar ekranlarına hapsedilecek bir mimik olamaz.

Bir gününüzü gülümsemeye önem vermeye ayırın. Bir gün seçin kendinize ve hep güleryüzlü olmaya özen gösterin o günde. En azından tanıdıklarınızdan bunu esirgemeyin. Sadece bir gün. Ve o günün gecesinde uyurken nasıl bir gün geçirdiğinizin muhasebesini yapın kendi kendinize. Herşeyin çok farklı olduğunu göreceksiniz.

Bir Golden'la bir bebek bu kadar iyi anlaşabiliyorsa (resimdeki gibi) bunda mutlaka bir sihir olmalı. Unutmayın Golden'lar dünyada en güler yüzlü köpek türüdür.

Sevgili Sezen Aksu'nun şarkısındaki gibi:

HADİ GÜLÜMSE...