Hakikat İnsanın Kendisidir

"Tanrı'dan düşündüğümüz kadar pay alırız." ( Hegel )

Hayat düşüncesi olmayan bir şeydir.

Öiüm ise, hayatın içine düşünceyi zorla sokan kuvvettir. Hayvanlarda olmayan ölüm bilinci, canlıların dünyasına insan zekâsı aracılığıyla sızar ve ondan başka hiçbir şey insanı düşünmeye zorlayamaz. Çünkü her an, ölümlü olduğunun bilincinde yaşamaktan kaynaklanan kaygı olmasa, insan, "ben neden buradayım" sorusunu asla sormaz.

Aşk, sanat, eğlence, bilim, din, ibadet, maddi manevi her ne varsa, hatta hurafeler bile, var - olmanın beraberinde getirdiği sıkıntıyı aşarak, hakikati, doğruyu, iyiyi aramaktan vaz geçmeyelim diye sığındığımız limanlardır. 

Sanat, hakikate ulaşmak için araç olarak duyuları kullanır. Din ise metaforlar aracılığıyla düşünüp iman eden düşüncenin ancak insanı hakikatte ulaştıracağını vaaz eder.

Hegel'e göre ise en yüce düşünme yöntemi felsefedir ve bizi eksiksiz bilgiye ancak o ulaştırabilir. Yine Ona göre; insanın, Mutlak Varlığı, ideal olanı,Tanrıyı, imanını, inkarını, dünyanın iç yüzünü, ölümden sonrasını düşünebilmek için felsefenin yöntemlerini kullanması en mantıklı yoldur. Zira aklın, akıl dışına çıkmasına engel olacak en güvenilir araç felsefedir ve felsefenin asıl amacı, düşündüğünü düşünebilen bir bilinçle hakikati kavramaktır.

Batı dillerinde gebe kalmak anlamına da gelen kavram sözcüğü; insanın, bir şeyi dolaylı yoldan ve tersiyle birlikte ele alabilmesidir. 

Hayat ve ölüm kavramlarının sarmalından yarattığı dolaylılık zinciri, Hegel’in diyalektik anlayışının belkemiğini oluşturur.

Bu yüzden ölüm, Hegel’in felsefesinde her zaman baş köşede olacaktır.

Çünkü Hegel, ustaların ustası yalnızca ölümdür ve ancak ölümle uzlaşabilen kişi usta olacak, korkansa köleleşecektir diye bir iddiada bulunmuştur.

Ayrıca şunu da unutmamak gerekir: hakikat insanın kendisidir. Çünkü hakiki bilgiyi kavrayan insan zihni; Tarih, Varlık, Mutlak, Zaman ve Tanrı ile özdeş olmuştur artık.