Haluk Ulusoy ve 26 “çifte kavrulmuş” TFF delegesi

Adaylar, koşulları bilerek yarışa girerler.

Kazanırsalar, onlardan ve yandaşlarından mutlusu yoktur.

Ya yitirirseler?

En güncel yanıt, TFF başkanlığı için yarışa giren Haluk Ulusoy’dan:

“Tüm çabalara rağmen TFF delegelerinin mevzuata uygun olarak ve yeter sayıda aday göstermesine rağmen, (...) seçime gitmemiz, hatta, bir seçimin yapılabilmesi Türk futbolunun elinden alınmıştır. Hukuka uygun olmayan yollarla oluşan bir yönetim hakkında hukuk süreci işleyecek ve kısa sürede hak yerini bulacaktır. Bu futbol ailesi, bugün elinden alınan seçimi çok kısa bir süre sonra hayata getirecektir.”

Haluk Ulusoy’un, “TFF delegelerinin mevzuata uygun olarak ve yeter sayıda aday göstermesine rağmen, (...) seçime gitmemiz” engellendi demesi gerçeği yansıtıyor mu?

İşte, aday olma koşulunu ve delege sorumluluğunu belirleyen “o mevzuat”, “TFF Statüsü”nün ilgili maddesi:

“... başkan adayları, Genel Kurul toplantısında delegelerin beşte birinin yazılı teklifini de Genel Kurul Divan Kurulu’na sunmak zorundadır. ... her delegenin bir başkan adayı gösterme hakkı vardır.” (Madde 38/2)

*****

Divan’a sunulan Yıldırım Demirören’in listesinde 240, Haluk Ulusoy’unkinde ise 65 imza var/dı.

Bu ne demekti?

Delege sayısı 297 olduğuna göre, imzaların “mevzuat”a uygun toplanmadığı anlaşılıyordu. İmzaların karşılaştırılması sonrası, 26 delegenin “çift imza” kullandığı saptanıyor.

26 imza geçersiz sayılınca, geçerli imza sayısı ortaya çıkıyor:

Yıldırım Demirören: 214
Haluk Ulusoy: 39

Sonuç: 1

26 “çifte kavrulmuş” delege, “her delegenin bir başkan adayı gösterme hakkı vardır.”ı bile bile delege olma hakkını kötüye kullanıyor.

Sonuç: 2

Haluk Ulusoy, yeterli imzaya ulaşamadığı için yarış dışı kalıyor.

Sonuç: 3

297 delegeden 287’si seçime katılıyor, ancak 219’u oy kullanıyor. Oylardan 5’i geçersiz sayılıyor, Yıldırım Demirören 214 oy alıyor.

*****

Ağzını açan, “TFF Statüsü”ndeki Madde 38/2‘nin demokratik olmadığını söylüyor.

Oysa eleştirilen o madde, 2008’de Haluk Ulusoy’un başkanlığı döneminde bugünkü biçimini aldı. Ama bu maddenin yol kesme olduğu, demokratik olmadığı bugün akla gelmiş. Yakınan aday/lar, en az 60 imzayı bulsaydı, biline ki, yakınma olmayacaktı.

İstenen ne?

Bırakın, yol açın, isteyen aday olsun.

Aklına esen aday olsun ki, gazeteci milletine “malzeme” çıksın; ekranlar, sayfalar dolsun. Madde 38/2’ye karşın 7 aday ortaya çıkıyorsa, o zaman, başını alan Ankara’nın yolunu “Adayım” diye tutar.

(Fotoğraflar çekilir, anında “sosyal medya”da eşe dosta duyulur, konuşmalar anında video olarak yayımlanır, ilginç tiplerin ilginç sözleri gazetelerde, ekranlarda “haber” diye yer alır... Sonra evlerin ya da işyerlerinin bir köşesi o güne ayrılır; gün gelir, torunlar dedeleri ya neneleriyle övünür.)

İsteyen aday oldu diyelim, ya listeye konacaklar nerede?

Başkan adayı, ilk ağızda, 37 kişiyi bulacak.

(Yönetim Kurulu: 14 asil, 14 yedek.
Denetleme Kurulu: 1 başkan, 4 asil, 4 yedek.)

Son söz:

Koşulları bile bile yarışa girenlerin yakınma hakkı olmasa gerek.

https://www.facebook.com/turgutcelik

https://twitter.com/#!/turgutcelik

turgutce@yandex.com