Hancı değil, yolcuyum...

Ben artık hayat yolunda

Saçları aklaşmış,

İki ileri bir geri adımlarla yürüyorum,

Biliyorum ki

“Hancı” değil, yolcuyum...

***

Yorgunum, yorgun

İç sesimle konuşuyorum artık

Ayrılık rüzgarları

Estiriyorum yağmur çamur

Fırtına dinlemeden…

***

Geçmişim “çocuk masumiyetinde”

Bebek kadar masum

Geleceğim bir sağa bir sola gidiyor

Konuşmak istiyorum

Hayat çelme takıyor “düşüyorum…”

***  

Yerden kalmaya çalışırken

Gözlerimde gök gürültülü sağanak

Yağmurlar başlıyor

İçimden düşen her damlanın aynasında

“Yalnızlığımı” görüyorum…

***  

Kalkıyorum, kaldırımdaki kestane rengi

Banklara oturuyorum,

Severim kestane rengini, gözlerimin rengi

Ellerimde “denize sıfır hayallerim”

Geçmiş, şu an ve faili meçhul bir gelecek…

***  

Daha ne kadar dayanırım bilmiyorum ama

Hala bir umudum

Hala “yaşanmamış sevdalarım“ var

Aşklarla dolu sevgi cennetim sizin olsun, ben

Hancı değil, yolcuyum...

*** 

“Yolcu…”

Erdoğan ÖZGENÇ

Uçakta “gecenin bir yarısı…”