Hangi hallerde en kötü olasılığı düşünürsünüz?

Doktorum "Sizde ölümcül bir hastalık aradık" dediğinde buna pek şaşırmadım. Çünkü üç tane değişik MR çekimi dışında norofizyoloji ve elektromiyografi ile ilgili bazı testler için ilgili birimlere havale ettiğinde aklıma yakın arkadaşlarımdan biri gelmişti. Göz ağrısı şikayetiyle gittiği doktorda gözün arkasında bir ur olduğu ortaya çıkmış, ilerleyen zamanlarda gözle beraber o uru almalarına rağmen arkadaşım olaydan 2 yıl sonra hayatını kaybetmişti.

Her şey araç kullanırken birden bire olmuştu. Birden karşıdan gelen araçları çift görmeye başladığımda bunun yorgunlukla ilgisi olduğunu düşünmüş, eve döndüğümde ise sol göz kapağımın aşağıya düştüğüne tanık olmuştum. Gittiğim göz doktoru anında nörolojiye havale etmiş ve nöroljik tetkikler başlamıştı.

Böyle bir durumda insanlar neler yapmalıydı?

Her ne kadar olumsuz düşüncelere sahip biri değilsem de en olumsuz düşünceyi de göz ardı edemiyordum. İş hayatımda bir yerden bir yere tayin olurken, geride hiçbir sorun bırakmamaya çalışmışımdır. Bütün işlerimi düzene koyduktan sonra görevi yeni gelen kişiye devredip, gittiğim yerde yeni personel, yeni müşterilerlerle herşeye yeni baştan başlamaya alışkındım. İnsanlar ani bir kalp krizi ve kaza sonunda hayatlarını kaybettiklerinde bunları düşünecek zamanları olmaz. Ama olumsuz bir hastalıkla karşılaştıklarında tıpkı iş hayatındaki gibi hayatını düzene koyarak, arkada sorun bırakmamaya çalışır. Bir tarihte yanımızda kalp krizi geçiren bir arkadaşımın hastane yolunda bilgisayarının şifrelerini bize vermesi gibi. Neyse ki o arkadaşımız zamanında hastaneye yetiştirildiğinden daha sonraki günlerde sağlığına kavuşmuştu. Banka hesapları, internet şifreleri, avukat tarafından takip edilen işler, vergi işleri, sorumluluğun çerçevesinde yalnızca kişinin kendi bildiği bilgiler. Aslında bütün bunlar en azından aile fertleriyle paylaşılmalıydı.

Doktorların görevleri de her türlü olasılığı düşünerek gerekli tetkikleri yapmaktı. Dünkü Milliyet gazetesinde Mustafa Balbay'ın anılarını yayınladığı Zulümhane kitabındaki bir bölümünde gardiyanın mahkumlara, "Doktora çift görüyorum şikayetiyle gittiğinizde kesin sizi hastaneye sevkederler" tavsiyesinde bulunması gibi, bu tip olaylarda her türlü tetkikin yapılması bir elzemdi. Tabii basit bir soğukalgınlığı için istenen bir çok tahlili bu olayın dışında tutuyorum.

Bütün tetkikler sonunda başta söylediğim gibi doktorum "Sizde ölümcül bir hastalık aradık ama sadece beyinde tehlikeli olmayan bazı fonksiyon bozukluklarına rastladık." sözünden sonra, dört gün süreyle içinde kortizon bulunan serumları aldıktan sonra normal hayatıma dönebildim.

Burada uzun zamandır yazmayan blog yazarlarını her zaman merak etmişimdir ve onların her zaman sıhhatte olmalarını da dilemişimdir. Bunları düşündüğüm bir sırada başıma böyle bir olay gelmesi ve sağlık nedeniyle bir süre blogdan ayrılmam da işin başka bir yönüydü.

Bundan sonra yeni bloglarda buluşmak üzere bütün blog yazarlarına sağlıklı günler dilerim.