Hani PKK artık bitmişti?

Hani PKK' nın artık saldıracak direnci kalmamıştı.

Hani PKK artık bitme noktasına gelmişti.

Hani PKK diye Bir şey kalmayacaktı.

Yine 15 şehit oldu Şemdinlide, artık buna da bir kılıf bulurlar. Bir yönetici çıkar ve “bu saldırı gösteriyor ki PKK artık bitme noktasına geldi ve kendini bitiriyor” der. Ne olur bir iki operasyon yapılır, PKK birkaç ay inine çekilir. Sonra bizimkiler PKK artık bitti diye istihbaratı ve güvenliği ikinci plana atar ve yine şehit olur on on beş ana kuzusu.

Siz şehit olmanın ne olduğunu biliyor musunuz? Şehit olan kişi için çok şerefli bir olaydır. Ama ya geride kalanlar. Ya o analar, hanımlar, babalar, yetim kalan çocuklar. Gözleri kıpkırmızı olana kadar ağlayan insanlar. Ateş düştüğü yeri yakar, biz on beş şehit olmuş deriz. İki vah deriz bir iki PKK ya lanet ederiz sonra unutur gideriz. Ama o anneler, babalar ve çocuklar onu hayatı boyunca unutmaz. Şehit çocuğu her babasına sarılan çocuk gördüğünde göz yaşlarına boğulur, şehit anası her evladını öpen ana gördüğü zaman göz yaşlarına boğulur. Şehit eşi her mutlu aile tablosunda ağlamaktan yorulur. Ya babalar, babalar biraz daha dayanıklıdır ama onlarda kuytuda köşede kimselerin görmediği yerde inan ağlamaktan bitkin düşer.

Ben böyle bir olayı yaşamadım. Ama şehit konusunda nerede bir şehit haberi duysam yüreğin cız ediyor. Kim bir şehit olmuş derse, içimden hıçkırarak ağlamak geçiyor. Ama dediğim gibi biz sadece içimizden geçiririz ya o şehit yakınları ne yapar.

Allah'tan tüm şehitlere rahmet, şehit yakınlarına da sabır diliyorum.