Hanım yoruluyor!

Hanım iyice yoruldu!

Sabah sekizde Kerem’i getiriyor işe gidiyor kızım! Kerem de bize çekti Allah’ı var! On ikiye kadar uyuyor! Bu arada temizlik işleriyle uğraşıyormuş hanım, anlattığı kadarıyla! Kerem kalkıyor yemeği suyu temizliği, sonra biz kalkıyoruz kahvaltımız falan!

Hafta sonları da çağırıyor annesini!

“Anne, gel çocuğa bak da ütü yapayım!”

“Benim bir cumartesi pazarım olmayacak mı kızım?”

Benim babalık duygularım depreşiyor!

“Git git! Üzme kızımı! Yoruluyor çocuk! Beni dert etme! Dürüm yerim kebapçıda!”

Gidiyor mecburen!

Geçen koltuğa uzanmış ayağını ovalıyordu!

“Ayağım tutmuyor! Koş öteye koş beriye! “

“Geçen de belin ağrıyordu !”

“Ya! Ağrımayan yerim yok! Kollarım, belim, ayaklarım! Allah’ım bir şifa ver Yarabbim!”

“Bence dua etme böyle!”

“Niye? Sana mı dua edeyim?”

“Ya şimdi Allah bakacak bunun tamiri zor, yenisini göndereyim diyecek Ahmet’e! Sen en iyisi sesini çıkarma!”

Bir haftadır ses yok!

Çakı gibi!