Hastaya Ördek

Geçmişte tuttuğum günlerde sararmış ajandamın yaprakları arasında şöyle bir yazı gözüme ilişti, yazıyı okuyunca güldüm ve geçmiş günleri anımsadım. Günlüğümün tarihi 14 Mayıs 1980. Yer Diyarbakır. O yıllarda Diyarbakır Merkez Ortaokulu’nda Türkçe öğretmeni ve Müdür yardımcısı idim. Okulumuzun yeri Sağırlar ve Dilsizler Okulu’nun hemen arkasında idi. Aramızda peri ketten iğreti bir duvar vardı. Devlet Demir Yolları Garına yüz metrelik yakın bir mesafede. 

Geçen yaz Diyarbakır’da idim. Bu okulu da ziyaret ettim, okulun adını değiştirmişler. Mustafa Kemal İlköğretim Okulu olmuş. Eskilerden hiçbir kimse yoktu. Sadece o yıllarda benim bir öğrencim vardı, o da kocaman adam olmuş, önce tanıyamadım onu, meğerse o da orada özel güvenlikçi olmuş. Koşa koşa yanıma geldi, boynuma sarıldı, kucaklaştık elimi öptü ve kucaklaştık. 

Şimdi lafı eğip bükmeden bizim günceye gelelim. 

Aynen sunuyorum: Diyarbakır Numune Hastanesinde ameliyat olan bir yakınımın yanında refakatçiyim. Üç, dört gündür gece gündüz orda kalıyorum. Genel cerrahide 3.koğuştayım. Bu koğuşta benim hastamla beraber dört kişi daha yatıyor. Koğuş bir hayli kalabalık, gelen gidenlerle adeta tıklım tıklım. Öbür yanda doktorlar, hastabakıcılar ve hemşireler hastalara bir hayli ilgi gösteriyorlar. Bir yaşlı hasta, su dökmek için bir kap gerekiyordu. Hemşire hanım refakatçiye seslendi 

- Hasan efendi hasan efendi, hastanız için bir ördek lazım oldu, hemen gidin bir ördek getirin “ dedi. 

- Hasan efendi, hemşireye “ peki peki başım, gözüm üstüne” diyerek dışarıya fırladı… 

Adam hastaneden ayrıldı. Hastası su dökmek için sızlanıp duruyordu, hemşire hanım ise ördek bekliyordu. 

Hasan efendi yarım saat sonra ter içinde koşa koşa döndü., geldi.Elinde ördek yoktu... 

- Hemşire hanıma dönerek, “ Hemşire Hanım, Hemşire Hanım, aradım aradım ördek bulamadım,  

- Balıkçılar başında kaz vardı, tavuk vardı, culuk vardı, ördek yoktu. 

- Adamın birine sordum, " yarın gelecek " dediler. 

- Hemşire hanım konuyu anlamıştı,  

- Hepimiz bir hayli gülüştük. 

- Sonra da hemşire hanım bir başka yerden ördeği getirip hastasına verdi. Ve Hasan efendiye de gösterdi. 

- İşte istediğimiz ördek bu dedi… 

Hasan Efendi de bir hayli gülmüştü bu ördek meselesine. 

Aradan 30 yıl geçti ben de o anımı bir türlü unutamıyorum.... 

Bu güncemi buraya almaya sevindim, yoksa kaybolup gidecekti.. 

Bazen not alıp bir kenarda tutmak iyidir, zamanı gelince sergilenir.... 

Abdülkadir Güler