Hatıra şiir

Hiç olmamış olsaydın hayatımda,
Yeni günceler yazardım sayfalarıma.
Sil baştan,
Dönüp dım dönüp okumazyazdıklarımı,
Saplamazdım kalbime.

Bir kez.
Seninle sadece bir kez gördüğümüz Kemeraltı'nda,
İnsanlar geçiyor gözümün önünden.
Çoğu aşina,
Biz yabancı.
Değmemeye çalışarak kalabalığa,
Kalabalıkmışcasına aktık tekil tekil...
Bakılmamış vitrinler...
Çay içilmemiş şark köşeleri,
Atılmamış tavla zarları ve
Alınmamış kapılarız artık...

Hiç olmamış olsaydın,
Ben seni, böyle bir şehirlerarası yolculuğa çekmezdim.
Beni sana getiren,
Seni benden ayıran,
Harfli ve numaralı karayolunun,
Sağında ve solundaki tabelalar hiç okunmamış ve
İnsanları hiç yaşamamış olurdu.
Güne yüzünü dönmüş bir alay günebakan,
Sarı beyaz halı gibi serilmezdi önüme...
Gece bir çift farın aydınkattığı uçsuz bucaksız ovalarda,
Biçerdöverler hasat kaldırmazlardı.
Ve uykulu,
Düşük omuzlu çaycılar,
Servis yapmazlardı demlenmiş gözlerle.
Artık çayları şirketten olmayan tesislerde...

Ve varsa görecek günüm,
Yıllar yıllar sonra,
Yıldız yansımalı bir yaz akşamında,
Ağustos böcekleri eşliğinde,
Geceye sığmayacak kadar uzun bir anı olmazdın.
Bakıp,
Taaa yüreğine dokunmazdım.

Şimdi bu kanayan yaraya çare olmaz tütün.
Günübirlik konar göçer,
Yoklar nöbet nöbet özlemek.

''Acımak, sen de!
Alışmak, sen de!
Sen de yatalak acı!
Defolun.''
Desem ben de,
Dediği gibi şairin,
Dinermi ki karmaşası hecelerin,
Yalnızlığı kelimelerin,
Anlamsızlığı cümlelerin.
Hiç olmamış gibi davranmaların...

Bu gün,
Günlerden ekim olsa,
Aylardan perşembe.
Ve mevsimlere bölünmese ayrılık...