Hayal alemi

Neden bu insanlar hayallerini yaşayamazlar ki?

Fazla bir lüksünüz yoktur. Azıcık aşım, kaygısız başım diyenler arasındasınızdır.

Kalbiniz boş, hayallerinizde yaşayan sevgiliyle gönlünüz hoştur.

Görmediğiniz, bilmediğiniz bu sevgiliye tutulmuş, âşık olmuşsunuzdur.

Her yerde onu hayal eder, her gece onu düşlersiniz.

Bazen el ele tutuşup deniz kenarlarında dolaşır,

Bazen yemyeşil çayırlarda koşmaca,

Bazen de geyiklerin karacaların otladığı ormanlarda saklambaç oynarsınız.

Bazen bu oyunlardan yorulur, gür çimenler üstüne uzanırsınız.

En ufak bir gelecek endişesi yoktur o an içinizde…

Hayalinizde yaşayan sevgilinizi kollarınızın bütün genişliğiyle kucaklar, bağrınıza basar, ellerinizle sever, okşar, dudaklarınızla öper koklarsınız.

Dudaklarınızda kalan tuzun lezzetiyle sarhoş olup, sevdiğiniz o ulvi kadının sıcaklığını; bütün bedeninizle hissederken, kendinizden geçip, baygın bir hale düşersiniz.

Sonra yanı başınızda uzanan sevgilinizin; gülümseyerek gözlerinizin içine baktığını görür ve onu tekrar kucaklarsınız.

Sana senden çok uzaklardayken bile; onu yanı başında hissedebiliyor ve kollarının arasına alabiliyorsan eğer: Bu bir aşktır.

Sana senden çok daha yakınlarda olup, tenin tenine, bedenin bedenine değmekteyken, seni zevkin doruğuna çıkarıp: Gülümseyerek; yüzüne bakabiliyorsa eğer: Bu bir sevgidir.

Neden Ya Rab! Neden bu insanlar hayallerinde yaşattıkları bu aşkı, bu sevgiyi; gerçek hayatlarında yaşama imkanı bulamazlar ki?...