Hayale dalmak

Şiir yazmak için şair olmak gerek, herkes şiir yazamaz. O bir sanat işidir. Gerçek şair, bulunduğu her ortamda gerek günün konusuna, gerekse çevredeki atmosfere uygun olarak şiirini anında yaratır. Kelimeler, cümleler ağzından inci gibi dökülür. Büyük ustalık ister. Yıllar önce Lise birinci sınıftayken okula Faruk Nafiz Çamlıbel gelmişti. Tam da teneffüs sonrası zili çalmış, sınıflara girmek üzereyken büyük şair, bize öğrencilik formunda vaziyetimize uygun bir şiir okudu. O anda toparlayıp çok düzgün ifadeyle, hiç düzeltmeye gerek görmeden. Hepimiz çok mutlu olmıştuk. Büyük şairi uzun uzun alkışlamıştık. Kendisini şiirlerinden tanımakla birlikte bu olay bir ayrıcalık olmuştu bizim için. Eve gittiğimizde ailemize anlata anlata bitirememiştik günlerce. Nasıl da etkisinde kalmıştık, yıllarca sözünü edip durmuştuk. Bugün gibi hatırlarım gelişini ve bize şiir okuyuşunu.

"Han Duvarları" şiirini yıllarca okuduk, okumakla kalmadık ezberledik. Bütün şiirleri çok güzel, ayrım yapmak mümkün değil. Ben yazıma "Çoban Çeşmesi"ni eklemek istiyorum, mutlaka bilen çok kişi olsa da herkesçe beğenilen bir şiir olduğuna inanıyorum.

Çoban Çesmesi

Derinden derine ırmaklar ağlar,

Uzaktan uzağa çoban çeşmesi,

Ey suyun sesinden anlayan bağlar,

Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi.

"Göynünü Şirin'in aşkı sarınca Yol almış hayatın ufuklarınca,

O hızla dağları Ferhat yarınca Başlamış akmaya çoban çeşmesi...

" O zaman başından aşkındı derdi,

Mermeri oyardı, taşı delerdi.

Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi.

Değdi kaç dudağa çoban çeşmesi.

Vefasız Aslı'ya yol gösteren bu,

Kerem'in sazına cevap veren bu,

Kuruyan gözlere yaş gönderen bu...

Sızmadı toprağa çoban çeşmesi.

Leyla gelin oldu,

Mecnun mezarda,

Bir susuz yolcu yok şimdi dağlarda,

Ateşten kızaran bir gül ararda,

Gezer bağdan bağa çoban çeşmesi,

Ne şair yaş döker,

ne aşık ağlar,

Tarihe karıştı eski sevdalar.

Beyhude seslenir,

beyhude çağlar,

Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi...

FARUK NAFIZ ÇAMLIBEL